ความสัมพันธ์ระหว่างประสิทธิผลในการสอนกับภูมิหลังของครู

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างประสิทธิผลการสอน โดยครูประเมินตนเอง และประเมินโดยนักเรียนกับภูมิหลังของครู พร้อมทั้ง สร้างสมการพยากรณ์ผลประเมินประสิทธิผลการสอนของครู 2 สมการ สมการหนึ่งมีตัวเกณฑ์คือ ผลประเมินประสิทธิผลการสอนที่ได้จากครูประเมินตนเอง อีกสมการณ์หนึ่งมีตัวเกณฑ์คือ ผลประเมินประสิทธิผลการสอนที่ได้จากนักเรียนประเมินโดยมีตัวพยากรณ์คือ ภูมิหลังของครูทั้งหมด 2 สมการ กลุ่มตัวอย่างเป็นครูและนักเรียนที่สอนและเรียนในระดับมัธยมศึกษาปีที่ 4 ปีการศึกษา 2522 ภาคเรียนที่ 1 ในเขตกรุงเทพมหานคร จำนวน 2,286 คน (เป็นครู 300 คน, นักเรียน 1,986 คน) เครื่องมือที่ใช้คือ แบบประเมินประสิทธิผลการสอนที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นวิเคราะห์ข้อมูลโดยทดสอบค่าสถิติไคสแควร์ (x2) เพื่อความสัมพันธ์ระหว่างภูมิหลังของครูกับผลประเมินประสิทธิผลการสอนของครู โดยครูประเมินตนเองและประเมินโดยนักเรียน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหุคูณ ค่าทดสอบเอฟ เพื่อสร้างสมการพยากรณ์ผลประเมินประสิทธิภาพการสอนของครู ข้อค้นพบ 1. อายุของครู ประสบการณ์ (จำนวนปี) ในการสอน ความรักในอาชีพครู มีความสัมพันธ์กับผลประเมินประสิทธิผลการสอนโดยครูประเมินตนเองส่วน เพศของครู วุฒิการศึกษา การได้ผ่านการอบรมในวิชาที่สอน และการได้สอนตรงตามวิชาเอกโทที่เรียนมาของครูนั้น ยังไม่มีหลักฐานพอที่จะสรุปได้ว่ามีความสัมพันธ์กับผลประเมินประสิทธิผลการสอนโดยครูประเมินตนเอง 2. ยังไม่มีหลักฐานพอที่จะสรุปได้ว่า ภูมิหลังของครูทั้ง 7 อย่างมีความสัมพันธ์กับผลประเมินประสิทธิผลการสอนของครู ซึ่งประเมินโดยนักเรียน ดังนั้นจึงมิได้สร้างสมการณ์พยากรณ์ประสิทธิผลการสอนของครูซึ่งประเมินโดยนักเรียน จากภูมิหลังทั้ง 7 อย่างของครู 3. ยังไม่มีหลักฐานพอที่จะสรุปได้ว่า ผลประเมินประสิทธิผลการสอนโดยครูประเมินตนเอง และนักเรียนเป็นผู้ประเมิน มีความสัมพันธ์กัน 4. ประสบการณ์ (จำนวนปี) ในการสอน และความรักในอาชีพครูสามารถใช้ทำนายผลประเมินประสิทธิผลการสอน โดยครูประเมินตนเองได้ ด้วยความคลาดเคลื่อนมาตรฐานในการพยากรณ์เท่ากับ 9.7467 ซึ่งสมการพยากรณ์สามารถเขียนในรูปคะแนนดิบ และคะแนนมาตรฐาน ได้ดังนี้ : Ŷ₁ = 93.1672 + 2.5765X₄+ - 3.8685X7 Z ̂₁ = o2222Z₄ - .1331Z₇