การให้ความปลอดภัยในการทำงานเกี่ยวกับสภาวะแวดล้อมและสารเคมี ของอุตสาหกรรมผลิตถ่านไฟฉายในกรุงเทพมหานคร

Abstract

การให้ความปลอดภัยในการทำงาน ถือว่าเป็นเรื่องสำคัญสำหรับการบริหารงานบุคคลในองค์การ เพราะปัจจัยที่สำคัญจะมีผลให้งานขององค์การต่าง ๆ บรรลุผลตามเป้าหมายอย่างมีประสิทธิภาพคือ “คน” นั่นเอง ดังนั้น จึงมีความจำเป็นที่จะต้องหาวิธีการสร้างความปลอดภัยให้เกิดขึ้นในการทำงานเพื่อสงวนไว้ซึ่งทรัพยากรอันมีค่ายิ่งในการดำเนินงาน และทำให้ลูกจ้างมีสุขภาพพลานามัยที่ดี เพื่อสร้างความเจริญให้แก่องค์การนั้น ๆ ต่อไป จุดมุ่งหมายของวิทยานิพนธ์ภายใต้หัวข้อเรื่อง เป็นการศึกษาถึงการให้ความปลอดภัยในการทำงานเกี่ยวกับสภาวะแวดล้อมและสารเคมีของอุตสาหกรรมผลิตถ่านไฟฉายในกรุงเทพมหานคร โดยศึกษาทั้งในกิจการขนาดใหญ่ ขนาดกลาง และขนาดเล็ก ว่ามีวิธีการสร้างความปลอดภัยในการทำงานให้เกิดขึ้นในปัจจุบันอย่างไรบ้าง มีปัญหาข้อบกพร่องอย่างไร และมีหนทางแก้ไขปรับปรุงได้หรือไม่ ตลอดจนการศึกษาถึงความคิดเห็นและความต้องการของนายจ้างและลูกจ้างในกิจการดังกล่าวด้วย การศึกษาใช้วิธีรวบรวมข้อมูลข่าวสารจากเอกสารทางวิชาการ กฎหมาย ระเบียบข้อบังคับต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง รวมทั้งการสัมภาษณ์นายจ้าง ลูกจ้าง และผู้ที่เกี่ยวข้อง ตลอดจนสังเกตการณ์ร่วมกับเจ้าหน้าที่กรมแรงงาน เพื่อนำมาเป็นแนวทางในการศึกษาวิเคราะห์ ผลจากการศึกษาสรุปได้ว่า นายจ้างในทุกขนาดกิจการยังจัดให้มีสภาวะแวดล้อมในการทำงานที่ไม่ดีในสถานประกอบการของตน แต่นายจ้างในกิจการขนาดใหญ่ ยังจัดให้มีความปลอดภัยในการทำงานมากกว่ากิจการขนาดกลางและขนาดเล็ก เช่น จัดให้มีการตรวจโรคลูกจ้างทั้งก่อนเข้าทำงาน และในระหว่างการทำงาน หรือจัดให้มีอุปกรณ์คุ้มครองความปลอดภัยส่วนบุคคลมากชนิด ฯลฯ นอกจากนี้ ยังมีความเข้าใจในเรื่องการให้ความปลอดภัยในการทำงาน ถูกต้องกว่านายจ้างในกิจการขนาดกลางและขนาดเล็ก เช่น ความคิดเห็นในเรื่องความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการประสบอันตรายจากการทำงานจะกระทบกระเทือนถึงผู้ใดบ้าง เป็นต้น และทั้ง 3 ขนาดกิจการมีความเห็นเหมือนกันในเรื่องอุปสรรคขัดขวางการให้ความปลอดภัยในการทำงาน คือตัวลูกจ้าง ซึ่งไม่ยอมใช้อุปกรณ์คุ้มครองความปลอดภัยส่วนบุคคลที่จัดไว้ให้ และประมาทเลินเล่อในการทำงาน เป็นต้น แต่ทางด้านลูกจ้างในทุกขนาดกิจการ มีความเห็นตรงกันว่า ยังมีสภาวะแวดล้อมในการทำงานที่ไม่ดีในสถานประกอบการที่ตนทำงานอยู่ และมาตรการการให้ความปลอดภัยในการทำงานของนายจ้างยังไม่สมบูรณ์ถูกต้อง ตลอดจนมีความมั่นใจในความปลอดภัยในการทำงานของตน ในปัจจุบันเพียงร้อยละ 50 เท่านั้น นอกจากนี้ ยังมีความต้องการอันดับแรกคือ ให้นายจ้างจัดให้มีอุปกรณ์คุ้มครองความปลอดภัยส่วนบุคคลให้เพียงพอกับจำนวนลูกจ้าง รองลงมาได้แก่ การป้องกันสภาวะแวดล้อมที่ไม่ดี เช่น การป้องกันการฟุ้งกระจายของฝุ่น ควัน ลดความร้อน ปรับปรุงเครื่องจักร เพิ่มแสงสว่าง ฯลฯ ทั้งนี้ ในกิจการขนาดใหญ่ สามารถตอบสนองความต้องการได้มากกว่ากิจการขนาดกลางและขนาดเล็ก ซึ่งขาดแคลนทั้งทุนทรัพย์ กำลังคน ฯลฯ นอกจากนั้น ยังมีปัญหาความบกพร่องทางด้านกฎหมายที่ใช้บังคับอยู่ในปัจจุบันและเจ้าหน้าที่ของรัฐ ตลอดจนอุปกรณ์เครื่องมือที่จำเป็น ซึ่งเป็นหน้าที่ของรัฐจะต้องแก้ไขปรับปรุงโดยเร็ว ผู้เขียนยังได้เสนอแนะวิธีการในการแก้ไข ปรับปรุงทั้ง 3 ด้าน คือด้านนายจ้าง ลูกจ้าง และรัฐบาล เพราะเรื่องการให้ความปลอดภัยในการทำงานเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับบุคคลทั้ง 3 ฝ่าย ซึ่งผู้เขียนหวังว่าแนวทางเหล่านี้จะช่วยให้ลูกจ้างมีความปลอดภัยในการทำงานอย่างถูกต้องและเหมาะสม ทั้งจะเป็นประโยชน์สำหรับการดำเนินการในอนาคต