การฝึกวิชาชีพผู้ต้องขังในเรือนจำกลางคลองเปรม

Abstract

ในอดีต แนวความคิดในการปฏิบัติต่อผู้กระทำความผิด มีการกระทำที่ทารุณ โหดร้ายต่าง ๆ ต่อผู้กระทำผิด เพื่อเป็นการแก้แค้นตอบแทนให้ทั้งตัวผู้กระทำผิดเองและสังคมเกิดความเกรงกลัวต่อการลงโทษจะได้เป็นการป้องกันทั้งตัวผู้กระทำผิดและคนอื่น ๆ ในสังคม ไม่ให้กระทำผิดอีก ในปัจจุบันนี้ แนวความคิดนี้ได้เปลี่ยนไป เพราะการปฏิบัติที่รุนแรงโหดร้ายต่อผู้กระทำความผิดก็ไม่สามารถจะลดจำนวนของผู้กระทำผิดลงได้ แนวความคิดใหม่นี้ เป็นการเน้นถึงการแก้ไขปรับปรุงพฤติกรรมของผู้กระทำผิด ทั้งทางด้านร่างกาย จิตใจ ความรู้ ความสามารถต่าง ๆ จะเห็นได้ว่าเรือนจำต่าง ๆ ในปัจจุบันมีกิจกรรมในการแก้ไขปรับปรุงพฤติกรรมผู้กระทำผิดอยู่มากมาย เช่น การอบรมทางศีลธรรมจรรยา การให้การศึกษาวิชาสามัญ การบริการทางการแพทย์ การฝึกวิชาชีพ การสันทนาการ เป็นต้น เพื่อหวังให้ผู้ต้องขังกลับตัวเป็นพลเมืองดีและสามารถอยู่ร่วมกับสังคมได้อย่างปกติสุข เมื่อพ้นโทษ การฝึกวิชาชีพแก่ผู้ต้องขัง เป็นกิจกรรมหนึ่งในหลาย ๆ กิจกรรมของขบวนการ การแก้ไข ปรับปรุงพฤติกรรมผู้กระทำผิดให้กลับตัวเป็นพลเมืองดี ซึ่งกิจกรรมก่อให้เกิดประโยชน์ทั้งทางด้านเรือนจำ และตัวผู้ต้องขัง สำหรับตัวผู้ต้องขังแล้วกิจกรรมนี้มุ่งหวังที่จะได้ให้ตัวผู้ต้องขังได้รับการฝึกวิชาชีพตามความถนัดของตนเอง เพื่อที่เขาจะได้เอาไปใช้ประโยชน์เมื่อพ้นโทษ จากการศึกษา พบว่า กิจกรรมการฝึกวิชาชีพให้แก่ผู้ต้องขังบังเกิดผลประโยชน์ต่อทางเรือนจำมากกว่าตัวผู้ต้องขัง ประโยชน์ที่ทางเรือนจำได้รับ คือ ในการควบคุมผู้ต้องขังให้อยู่ในความสงบเรียบร้อย และในทางเศรษฐกิจผลผลิตจากการฝึกวิชาชีพ ให้ผู้ต้องขัง เมื่อนำมาขายหักกำไร 40 % ให้ผู้ต้องขัง 15%ให้เจ้าพนักงานแล้ว ที่เหลือจะเอามาเป็นเงินทุนหมุนเวียนใช้จ่ายในการฝึกวิชาชีพของเรือนจำ ซึ่งเป็นการประหยัดเงินงบประมาณของรัฐได้พอสมควร สำหรับประโยชน์ที่ผู้ต้องขังจะได้รับจากการฝึกวิชาชีพนั้นมีน้อยมาก จากการศึกษาพบว่า ส่วนใหญ่ผู้ต้องขังจะได้รับการฝึกวิชาชีพที่ไม่ตรงกับความถนัดหรืออาชีพเดิมของตัวเอง ซึ่งทำให้เขาไม่ตั้งใจจะฝึกวิชาชีพ ทำงานไปตามที่ได้รับคำสั่ง เมื่อพ้นโทษส่วนใหญ่ก็ไม่นำเอาวิชาชีพที่ได้รับการฝึกจากเรือนจำไปประกอบอาชีพ แต่จะกลับไปประกอบอาชีพตามที่เคยทำมาก่อนเมื่อต้องโทษ ซึ่งพอจะสรุปปัญหาและอุปสรรคของการฝึกวิชาชีพได้ ดังนี้ (1) วิชาชีพที่จัดการฝึกให้ผู้ต้องขังยังอยู่ในวงจำกัด และไม่สอดคล้องกับสภาพการประกอบวิชาชีพของสังคมเมืองหลวง (เรือนจำกลางคลองเปรม) บางวิชาชีพฝึกไปแล้วผู้ต้องขังก็ไม่ทราบว่าอาชีพนี้เขาทำกันที่ไหน บางวิชาชีพฝึกไปแล้วก็ไม่สามารถนำไปประกอบอาชีพได้ (2) การคัดเลือกตัวผู้ต้องขังในการฝึกวิชาชีพส่วนใหญ่ทางเรือนจำเน้นทางด้านการควบคุมผู้ต้องขังมากกว่า การคัดเลือกผู้ต้องขังไปฝึกวิชาชีพตามความถนัด จึงทำให้ส่วนใหญ่ของผู้ต้องขังได้รับการฝึกวิชาชีพที่ไม่สอดคล้องกับอาชีพเดิมของตน พวกผู้ต้องขังพวกนี้จึงไม่นำเอาวิชาชีพที่ได้รับการฝึกไปประกอบอาชีพเมื่อพ้นโทษ (3) เจ้าพนักงานของเรือนจำมองว่า การฝึกวิชาชีพให้แก่ผู้ต้องขังในเรือนจำมีความสำคัญต่อผลประโยชน์ของเรือนจำมากกว่าตัวผู้ต้องขัง ถ้าจะให้กิจกรรมการฝึกวิชาชีพได้ผลสมบูรณ์ตามวัตถุประสงค์ทุกประการแล้ว การที่จะได้มีการปรับปรุงการฝึกวิชาชีพให้ดียิ่งขึ้น เพื่อจะได้ให้ผลนั้นกลับมาสู่ตัวผู้ต้องขังอย่างจริงจังซึ่งอาจจะบรรลุผลถึงการแก้ไขพฤติกรรมผู้กระทำผิดให้เขาเป็นพลเมืองดีในอนาคตอีกด้วย