พฤติกรรมและความต้องการในการสัมผัสของผู้ป่วยหลังคลอด

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ มีความมุ่งหมายที่จะศึกษาถึงพฤติกรรมและความต้องการในการสัมผัสบุตรและเปรียบเทียบพฤติกรรมในการสัมผัสบุตรของผู้ป่วยหลังคลอด กลุ่มตัวอย่างประชากรเป็นผู้ป่วยในโรงพยาบาลราชวิธี โดยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบมีวัตถุประสงค์ ได้กลุ่มตัวอย่าง 120 คน ผู้วิจัยได้ดัดแปลงแบบสังเกตพฤติกรมมาจากแบบสังเกตพฤติกรรมของ แคทเธอรีน โครเพลย์ และได้สร้างแบบสัมภาษณ์เพื่อสัมภาษณ์กลุ่มตัวอย่างประชากรด้วยตนเอง ได้ตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาพร้อมกับหึวามเที่ยงทั้งแบบสังเกตและแบบสัมภาษณ์ได้เท่ากับ 0.99 แบบสังเกตพฤติกรมประกอบด้วยข้อความทั้งหมด 32 ข้อ เป็น 2 หมวด คือ หมวดพฤติกรรมการสัมผัสที่แสดงออกด้วยคำพูด และหมวดพฤติกรรมการสัมผัสที่แสดงออกด้วยกริยาท่าทาง ส่วนแบบสัมภาษณ์ประกอบด้วยข้อความทั้งหมด 25 ข้อ เป็น 2 หมวด คือ หมวดความต้องการมีพฤติกรรมการสัมผัสที่แสดงออกด้วยคำพูด และหมวดความต้องการมีพฤติกรรมสัมผัสที่แสดงออกด้วยกริยาท่าทาง ได้นำข้อมูลมาวิเคราะห์โดยใช้อัตราร้อยละ มัชฌิมเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน แล้วเปรียบเทียบความแตกต่างของมัชฌิมเลขคณิต โดยการทดสอบค่าที (t-test) ผลการวิจัย 1. พฤติกรรมในการสัมผัสบุตรของผู้ป่วยหลังคลอดทั้งหมดพบว่า ผู้ป่วยหลังคลอดมีพฤติกรรมในการสัมผัสด้วยการใช้สายตาสำรวจดูบุตรเกิดขึ้นก่อน การถามคำถามเกี่ยวกับการดูแลบุตรเกิดขึ้นภายหลัง พฤติกรรมที่เกิดขึ้นบ่อยคือการใช้นิ้วมือเขี่ยฝ่ามือและพฤติกรรมที่เกิดระยะเวลานานคือการใช้ฝ่ามือลูบศรีษะบุตร 2. พฤติกรรมการสัมผัสบุตรทั้งที่แสดงออกด้วยคำพูด และกริยาท่าทางของผู้ป่วยหลังคลอดที่มีบุตรคนแรก และมีบุตรตั้งแต่ 2 คนขึ้นไป แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 จึงคงไว้ซึ่งสมมติฐานข้อที่ว่า พฤติกรรมการสัมผัสบุตรทั้งที่แสดงออกด้วยคำพูดและกริยาท่าทางของผู้ป่วยหลังคลอดที่มีบุตรตั้งแต่ 2 คนขึ้นไป ย่อมมากกว่าผู้ป่วยหลังคลอดที่มีบุตรคนแรก 3. พฤติกกรมการสัมผัสบุตรทั้งที่แสดงออกด้วยคำพูดและกริยาท่าทางของผู้ป่วยหลังคลอดที่มีอายุระหว่าง 13-19 ปี และ 20-35 ปี แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 จึงคงไว้ซึ่งสมมติฐานข้อที่ว่า พฤติกรรมการสัมผัสบุตรทั้งที่แสดงออกด้วยคำพูดและกริยาท่าทางของผู้ป่วยหลังคลอดที่มีอายุระหว่าง 20-35 ปี ย่อมมากกวาผู้ป่วยหลังคลอดที่มีอายุระหว่าง 13-19 ปี 4. พฤติกรรมการสัมผัสบุตรทั้งที่แสดงออกด้วยคำพูดและกริยาท่าทางของผู้ป่วยหลังคลอดที่มีรายได้ครอบครัวระหว่าง 2,000-3,000 บาท และ3,001-4,000 บาท แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 จึงคงไว้ซึ่งสมมติฐานข้อที่ว่า พฤติกรรมการสัมผัสบุตรทั้งที่แสดงออกด้วยคำพูดและกริยาท่าทางของผู้ป่วยหลังคลอดที่มีรายได้ครอบครัว 3,001-4,000 บาท ย่อมมากกว่าผู้ป่วยหลังคลอดที่มีรายได้ครอบครัวระหว่าง 2,000-3,000 บาท 5. เมื่อจัดลำดับความต้องการมีพฤติกรรมสัมผัสบุตรทั้งที่แสดงออกด้วยคำพูดและกริยาท่าทางของผู้ป่วยหลังคลอดทั้งหมด ปรากฏว่าลำดับแรกคือความต้องการมีพฤติกรรมการสัมผัสที่แสดงออกด้วยคำพูด ซึ่งได้แก่ การขอดูบุตรทันที่เมื่อสิ้นสุดการคลอด ต้องการทราบว่าบุตรมีร่างกายครบปกติหรือไม่และน้ำหนักเท่าไร ส่วนลำดับสุดท้ายเป็นความต้องการมีพฤติกรรรมการสัมผัสที่แสดงออกด้วยกริยาท่าทางในด้านการกอดรัดบุตร