การให้เหตุผลทางจริยธรรมของนักศึกษาพยาบาล ในสถาบันการศึกษาพยาบาล สังกัดทบวงมหาวิทยาลัย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาระดับการให้เหตุผลทางจริยธรรมของนักศึกษาพยาบาลที่มีระดับชั้นและระดับสัมฤทธิ์ผลทางการศึกษาต่างกันโดยใช้แบบสอบเดอะดีไฟนิ่งอิชชูเทสต์ของ เจมส์ อาร์ เรสต์ และคณะ ซึ่งแปลและเรียบเรียงโดย วณี ออมสิน และคณะ ผู้วิจัยได้นำแบบสอบดังกล่าวมาหาความเชื่อมั่น (Reliability) ได้ค่าความเชื่อมั่น .99 กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาพยาบาล ชั้นปีที่ 1 ปีที่ 2 ปีที่ 3 และปีที่ 4 จากสถาบันการศึกษาพยาบาล สังกัดทบวงมหาวิทยาลัย 5 แห่ง จำนวน 398 คน ซึ่งสุ่มโดยวิธีสุ่มแบบชั้น ทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าร้อยละของนักศึกษาพยาบาลที่มีพัฒนาการการให้เหตุผลทางจริยธรรมในขั้นต่างๆ ทำการทดสอบ ไค-สแควร์ วิเคราะห์หาค่ามัชฉิมเลขคณิตส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและทดสอบความแปรปรวนแบบสองทาง ผลการวิจัยปรากฏว่า 1. นักศึกษาพยาบาลที่มีระดับชั้นแตกต่างกัน มีพัฒนาการการให้เหตุผลทางจริยธรรมไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 2. นักศึกษาพยาบาลที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการศึกษาแตกต่างกัน มีพัฒนาการการให้เหตุผลทางจริยธรรมไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 3.ไม่พบปฏิสัมพันธ์ระหว่างระดับชั้น สัมฤทธิ์ผลทางการศึกษากับการให้เหตุผลทางจริยธรรม 4.คะแนนการให้เหตุผลทางจริยธรรมในแต่ละระดับขั้น พบว่าในขั้นที่ 2 ขั้น 4 และขั้น P นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 4 มีคะแนนสูงกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่ในขั้นที่ 3 ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ