การศึกษาการใช้เครื่องควบแน่นในโรงงานผลิตน้ำแข็งซองเพื่อการอนุรักษ์พลังงาน

Abstract

ศึกษาการใช้เครื่องควบแน่นในโรงงานผลิตน้ำแข็งซองเพื่อการอนุรักษ์พลังงาน ศึกษาโดยวิธีตรวจวัดข้อมูลจากโรงงานผลิตน้ำแข็ง นำมาวิเคราะห์เปรียบเทียบ ประสิทธิภาพของเครื่องควบแน่นแบบระบายความร้อนด้วยน้ำ (Water-Cooled Condenser, WCC) กับเครื่องควบแน่นแบบระเหยด้วยลมธรรมชาติ ( Natural-Draft Evaporative Condenser, NDEC) เพื่อให้ได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ในการเลือกใช้ รวมทั้งเพื่อเสนอแนวทางการปรับปรุงกระบวนการผลิตควบคู่กันไปด้วย เปรียบเทียบประสิทธิภาพเครื่องควบแน่นด้วยการพิจารณาค่าสัมประสิทธิ์สมรรถนะการทำความเย็น (COPr) และค่าสัมประสิทธิ์สมรรถนะการใช้ไฟฟ้ารวมในการทำความเย็น (COPt) กำหนดให้อุณหภูมิเครื่องระเหยและอุณหภูมิกระเปาะเปียกเป็นตัวแปรควบคุม แต่ในระบบการทำความเย็นที่ศึกษาไม่มีอุปกรณ์ควบคุมตัวแปรที่กำหนด จึงตรวจวัดข้อมูลจำนวนหนึ่งแล้วคัดเลือกชุดข้อมูลของวัฏจักรทั้งสองที่มีตัวแปรควบคุมใกล้เคียงกันมาวิเคราะห์ เครื่องควบแน่นแบบระบายความร้อนด้วยน้ำ มีค่าเฉลี่ย COPr และ COPt มากกว่าเครื่อง ควบแน่นแบบระเหยด้วยลมธรรมชาติ 16% และ 14% ตามลำดับ แม้ว่าเครื่องควบแน่นแบบระบายความร้อนด้วยน้ำ มีการใช้กำลังไฟฟ้าของพัดลมที่หอทำความเย็นมากกว่า แต่พัดลมและพื้นที่ปริมาณมากของแผ่นกรุที่หอทำความเย็นช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการถ่ายเทความร้อน ระหว่างน้ำหล่อเย็นกับอากาศ ปัญหาเฟาลิ่งพบว่า เครื่องควบแน่นแบบระบายความร้อนด้วยน้ำเครื่องเก่าที่ไม่ได้ทำความสะอาด มีค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายเทความร้อนรวม (U) น้อยกว่าเครื่องที่ติดตั้งใหม่ 10% แม้มองไม่เห็นความสกปรกที่เกิดด้านในเครื่องควบแน่นแบบเปลือกและท่อ แต่ที่หอทำความเย็นมีความสกปรกที่เกิดขึ้นจากตะไคร่น้ำและโคลนอย่างชัดเจน