ระบบเสียงภาษายองซึ่งพูดในจังหวัดลำพูน : การศึกษาเปรียบเทียบแบบร่วมสมัย

Abstract

จุดมุ่งหมายของวิทยานิพนธ์ฉบับนี้ คือ ศึกษาเปรียบเทียบระบบเสียงของภาษายองซึ่งพูดกัน ณ จุดเก็บข้อมูลต่าง ๆ ในจังหวัดลำพูน จำนวน 5 จุด คือ ในอำเภอเมืองลำพูน 2 จุด อำเภอป่าซาง 1 จุด อำเภอบ้านโฮ่ง 1 จุด และ อำเภอแม่ทา 1 จุด เพื่อเปรียบเทียบให้เห็นลักษณะความคล้ายคลึงและความแตกต่างทางด้านเสียง และ แสดงการแบ่งภาษาถิ่นย่อยของภาษายอง ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า ระบบพยัญชนะ ระบบสระ และ ระบบวรรณยุกต์ในภาษายองที่พูด ณ จุดเก็บข้อมูลทุกจุดมีจำนวนหน่วยเสียงเท่ากัน คือ หน่วยเสียงพยัญชนะเกี่ยว 21 หน่วยเสียง หน่วยเสียงสระเดี่ยว 18 หน่วยเสียง และ หน่วยเสียงวรรณยุกต์ 6 หน่วยเสียงโดยไม่มีพยัญชนะควบกล้ำและสระประสมในภาษายองที่ศึกษา สำหรับความแตกต่างที่ปรากฏเป็นเรื่องของเสียงย่อยของหน่วยเสียงพยัญชนะ /s/, /x/, /j/ และ /x[superscript w]/ ภาษายองที่พูดกัน ณ จุดเก็บข้อมูลทั้ง 5 จุด สามารถแบ่งออกเป็น 2 ภาษาถิ่นย่อย คือ ภาษาถิ่นย่อยตะวันออก ได้แก่ ภาษาถิ่นย่อยที่พูดในอำเภอแม่ทาและอำเภอเมืองด้านทิศตะวันออก และ ภาษาถิ่นตะวันตก ได้แก่ ภาษาถิ่นย่อยที่พูดกันในอำเภอเมืองด้านทิศตะวันตก อำเภอป่าซาง และ อำเภอบ้านโฮ่ง ระบบวรรณยุกต์ในภาษาถิ่นย่อยทั้งสองของภาษายองที่พูดกันในจังหวัดลำพูนมีลักษณะวิวัฒนาการจากระบบวรรณยุกต์ในภาษาไทดั้งเดิมแตกต่างกัน ภาษาถิ่นย่อยตะวันออกมีลักษณะวิวัฒนาการของระบบวรรณยุกต์คล้ายคลึงกับลักษณะวิวัฒนาการของระบบวรรณยุกต์ในภาษาลื้อที่พูดกันในแคว้นสิบสองปันนา มลฑลยูนนาน ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน ในขณะที่ภาษาถิ่นย่อยตะวันตกมีลักษณะวิวัฒนาการของระบบวรรณยุกต์คล้ายคลึงกับภาษาลื้อซึ่งพูดกันที่เมืองยอง รัฐชาน ประเทศสหภาพพม่า