การตอบสนองของอวัยวะปริทันต์ต่อการใช้กรดซิดริกร่วมกับการขูดเหงือกช่วงล่างในผู้ป่วยโรคปริทันต์

Abstract

การใช้สารเคมีช่วยในการเตรียมผิวรากฟันเพื่อให้เกิดการหายของแผลในการรักษาโรคปริทันต์ อักเสบนั้น ได้รับความสนใจอย่างมากมายในการศึกษาขบวนการรักษาทางศัลย์ปริทันต์ สารที่มีรายงานว่าให้ ผลดีที่สุดคือ กรดซิตริกซึ่งในงานวิจัยนี้เป็นการศึกษาผลการตอบสนองของอวัยวะปริทันต์ของผู้ป่วยต่อการใช้ กรดซิตริกร่วมกับการขูดเหงือกช่วงล่าง โดยศึกษาความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับอวัยวะปริทันต์ภายหลังการใช้ กรดซิตริกเปรียบเทียบกับการใช้น้ำ เกลือ การศึกษาทำในฟันที่มีความลึกของร่องลึกปริทันต์ที่เหลือจากการรักษาโรคปริทันต์อักเสบระยะ แรก 4-6 มิลลิเมตร ฟันที่ใช้ศึกษานี้เลือกจากฟัน 2 ซึ่งที่มีลักษณะคล้ายกันแต่อยู่ด้านตรงข้ามบนขากรรไกรเดียวกันของผู้ป่วย โดยฟันซี่หนึ่งจัดเป็นกลุ่มควบคุมและอีกซี่หนึ่งเป็นกลุ่มทดลอง จำนวนฟันที่ใช้ตลอดการศึกษา กลุ่มละ 33 ซี่ แบ่งกลุ่มของฟันตัวอย่างนี้ด้วยวิธีการสุ่ม ฟันทั้งสองกลุ่มได้รับการขูดเหงือกช่วงล่าง ผิวรากฟัน ของกลุ่มทดลองได้รับการทำด้วยกรดซิตริก ส่วนผิวรากฟันของกลุ่มควบดมได้รับการทำด้วยนำเกลือ เปรียบเทียบผลการตอบสนองของอวัยวะปริทันต์ในด้านการเปลี่ยนแปลงความลึกของร่องลึกปริทันต์ การยึดเกาะของอวัยวะปริทันต์และการร่นของเหงือกในสัปดาห์ที่ 8,12 และ16 ภายหลังการทำด้วยกรดซิตริกหรือนำเกลือ วิเคราะห์ค่าความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นด้วยวิธีการวิเคราะห์ความแปรปรวนสองทาง ผลการศึกษาพบว่า การใช้กรดซิตริกทาที่ผิวรากฟันร่วมไปกับการทำศัลย์ปริทันต์แบบบิดสามารถลดความลึกของร่องลึกปริทันต์ได้ ซึ่งสันนิษฐานว่าเป็นผลมาจากการเพิ่มระดับการยึดเกาะของอวัยวะปริทันต์ ดังนั้นการใช้กรดซิตริกร่วมกับการขูดเหงือกช่วงล่างในการรักษาโรคปริทันต์อักเสบ จะให้ผลการตอบสนอง ของอวัยวะปริทันต์ดีกว่าการขูดเหงือกช่วงล่างแต่เพียงเดียว