อำนาจของนักการเมืองต่อการเสนอข่าว ขององค์การสื่อสารมวลชนแห่งประเทศไทย (อ.ส.ม.ท.)

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะหรือวิธีการใช้อำนาจต่อการเสนอข่าวของนักการเมือง ซึ่งอาจจะเป็นรองนายกรัฐมนตรี หรือรัฐมนตรีประจำสำนักนายกรัฐมนตรี ที่ได้รับมอบหมายจากนายกรัฐมนตรี ให้กำกับดูแลองค์การสื่อสารมวลชนแห่งประเทศไทย (อ.ส.ม.ท.) ตามพระราชกฤษฎีกาจัดตั้ง อ.ส.ม.ท. ฉบับที่ 1 ระหว่าง พ.ศ. 2520 ถึง พ.ศ. 2534 พร้อมทั้งศึกษาถึงผลกระทบและความขัคแย้งที่เกิดขึ้น จากการใช้อำนาจนั้น ผลของการวิจัยพบว่า พระราชกฤษฎีกาจัดตั้ง อ.ส.ม.ท. ฉบับที่ 1 นั้นกำหนดให้รัฐมนตรี ที่กำกับดูแล อ.ส.ม.ท. เป็นประธานกรรมการ อ.ส.ม.ท. และเป็นผู้เสนอแต่งตั้งกรรมการทั้งหมด จึงปรากฏว่านักการเมืองใช้อำนาจในการควบคุมการบริหารงานและการดำเนินงานของ อ.ส.ม.ท. โดยเฉพาะในด้านของการเสนอข่าวมากน้อยแตกต่างกัน และพบว่าลักษณะหรือวิธีการใช้อำนาจของ นักการเมืองเป็นการใช้อำนาจสั่งการเพื่อให้มีการปฏิบัติให้เป็นไปตามความต้องการ โดยใช้อำนาจควบคู่ กันไป 2 ลักษณะคือ การใช้อำนาจสั่งการตามระบบ และการใช้อำนาจสั่งการนอกระบบ ซึ่งการใช้อำนาจของนักการเมืองต่อการเสนอข่าวของ อ.ส.ม.ท. นี้ก่อให้เกิดผลกระทบและความขัดแย้งในกลุ่มต่างๆ ในระดับความรุนแรงที่แตกต่างกัน ทั้งๆ ที่นักการเมืองเหล่านั้นต่างก็แสดงทัศนะว่า สื่อมวลชนที่ดีควรจะ มีความเป็นอิสระ มีความเป็นกลาง และตรงไปตรงมา ประการสำคัญคือ การวิจัยยังพบด้วยว่า ถึงแม้จะมีความพยายามปิดกั้นอำนาจของนักการเมือง โดยประกาศคณะรักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติฉบับที่ 40 และพระราชกฤษฎีกาจัดตั้ง อ.ส.ม.ท. ฉบับที่ 2 และ 3 แต่ก็มีความพยายามทีจะเปลี่ยนแปลงในเวลาต่อมา แสดงให้เห็นว่านักการเมืองต้องการคงไว้ซึ่งอำนาจในการควบคุมการบริหารงานและการดำเนินงานของ อ.ส.ม.ท.