การคุ้มครองสิทธิในชื่อทางการค้า

Abstract

ชื่อทางการค้าทวีบทบาทต่อธุรกิจการค้าการพาณิชย์อย่างมากในปัจจุบัน ดังจะเห็นได้ว่าบรรดานานาอารยประเทศได้ให้ความสำคัญต่อชื่อทางการค้าในฐานะเป็นทรัพย์สินทางอุตสาหกรรมประเภทหนึ่ง โดยได้ร่วมลงนามในอนุสัญญาปารีสด้วยการคุ้มครองทรัพย์สินทางอุตสาหกรรม ค.ศ.1883 ในขณะที่ประเทศไทยปรับใช้เรื่องชื่อทางการค้ากับหลักกฎหมายทั่วไปในประมวลแพ่งและพาณิชย์และประมวลกฎหมายอาญา ซึ่งขาดความชัดเจนในเรื่องของถ้อยคำ และไม่มีการกำหนดหลักเกณฑ์ในการพิจารณาที่แน่นอน เนื่องจากเป็นหลักกฎหมายทั่วไป การศึกษาและวิจัยจึงมุ่งทำการศึกษาว่า หลักกฎหมายในปัจจุบันที่ใช้เป็นบรรทัดฐานในการคุ้มครองชื่อทางการค้านี้มีความเหมาะสมเพียงใด และสมควรทำการปรับปรุงแก้ไขหรือเพิ่มเติมแนวทางหรือกฎเกณฑ์ในกฎหมาย เพื่อให้เกิดผลการคุ้มครองชื่อทางการค้าที่เหมาะสมได้อย่างไรบ้าง ซึ่งผลทางการศึกษาวิจัยพบว่า 1. การขาดความชัดเจนและแน่นอนของกฎหมายที่จะอ้างอิง เพื่อใช้คุ้มครองชื่อทางการค้าอาจก่อให้เกิดข้อโต้แย้งต่อการใช้สิทธิในการดำเนินคดีหรือสิทธิในการขอรับความคุ้มครองตามกฎหมาย 2. การขอรับความคุ้มครองโดยใช้สิทธิในหารดำเนินคดีมีความล่าช้า และเป็นเหตุให้เกิดผลเสียหายต่อธุรกิจของผู้เป็นเจ้าของชื่อทางการค้า 3. ความขัดแย้งกันของการนำเอาหลักกฎหมายทั่วไปมาปรับใช้ในเรื่องนี้ยังมีความเห็นแตกต่างกันอยู่ในทางกฎหมาย 4. กฎเกณฑ์ที่ใช้ในการควบคุมการจดทะเบียนเพื่อให้ได้มาซึ่งชื่อทางการค้าในปัจจุบันยังไม่เหมาะสม ด้วยเหตุนี้ผู้เขียนจึงใคร่ขอเสนอแนะ ดังนี้ 1. ควรมีบทบัญญัติที่ชัดแจ้งกำหนดให้มีคำนิยามของชื่อทางการค้า ให้มีความชัดเจนและแน่นอนเพื่อขจัดข้อโต้แย้งในการใช้สิทธิดำเนินคดี และความเป็นเจ้าของชื่อทางการค้าที่ใช้อยู่ 2. กระบวนการในการดำเนินคดีควรเร่งรัดให้มีความรวดเร็วมากขึ้น โดยเล็งเห็นความเสียหาย อันจะเกิดแก่ธุรกิจของผู้ถูกรบกวนสิทธิ 3. เสนอหลักเกณฑ์ใหม่ของกฎหมายในการคุ้มครองสิทธิในการชื่อทางการค้า เพื่อให้สิทธิในชื่อทางการค้าได้รับการคุ้มครองอย่างจริงจังและมีประสิทธิภาพมากขึ้น 4. ปรับปรุงวิธีการรับจดทะเบียนชื่อทางการค้าให้มีประสิทธิภาพ เพื่อลดปัญหาการจดทะเบียนที่ซ้ำซ้อนหรือเหมือนคล้ายกับชื่อทางการค้าที่ได้จดทะเบียนอยู่แล้วในลักษณะต่างๆ โดยจะเป็นการเอื้ออำนวยประโยชน์ทั้งต่อผู้แข่งขันทางการค้าและสาธารณชนทั่วไป