คำรื่นหูในภาษาไทย

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะพรรณนาลักษณะของคำรื่นหูในภาษาไทย วิเคราะห์ทั้งความหมายตรงและความหมายแผงของคำรื่นหูนี้ และศึกษาค่านิยมกับโลกทัศน์ที่สะท้อนในคำรื่นหู ในภาษาทุกภาษารวมทั้งภาษาไทยมีคำชนิดหนึ่งที่เรียกกันว่า คำต้องห้าม ซึ่งหมายถึงคำหรือข้อความใดๆที่ห้ามพูดหรือไม่สมควรที่จะกล่าวตามที่สังคมได้กำหนด เช่น คำที่ใช้เรียก โรคร้าย ความตาย อวัยวะเพศ การขับถ่าย เป็นต้น และทุกภาษาจะมีคำอีกชนิดหนึ่งซึ่งถูกนำมาใช้แทนคำที่ต้องห้ามเหล่านี้เพื่อหลีกเลี่ยงการกล่าวถึงคำต้องห้ามโดยตรง คำใหม่ที่ถูกนำมาใช้แทนนี้เรียกว่า คำรื่นหู เช่น การใช้คำว่า “สิ้นใจ” แทนคำว่า /ta : j/ หรือการใช้คำว่า “เด็ดดอกไม้” แทนคำว่า /jiˆaw/ เป็นต้น วิทยานิพนธ์นี้มุ่งที่จะศึกษาคำรื่นหูที่ใช้แทนคำต้องห้ามในภาไทย จำนวน 11 คำ อันได้แก่ /hˆia/ , / ta : j / , / ma′ren / , / je′t / , / hˇi:/ , / nom / , / moˇj / , / jiˆaw / และ /to`t/ ผลการวิจัยพบว่าคำรื่นหูในภาษาไทยมีลักษณะสำคัญ 4 ประเภท คือ คำรื่นหูประเภทดัดแปลงจากคำต้องห้าม เข่น คำว่า “ซี.เอ” หรือคำว่า “มะเร็ง” แทนคำว่า / ma′ren / คำรื่นหูประเภทคำศัพท์ต่างประเทศ เช่นคำว่า “เดด” มาจาก dead ซึ่งใช้แทนคำว่า / ta : j / คำรื่นหูประเภทลดความหมายของคำเช่นใช้คำว่า “เสียชีวิต” แทนคำว่า / ta : j / คำรื่นหูประเภทสุดท้ายได้แก่คำรื่นหูประเภทอุปลักษณ์ เช่น การใช้คำว่า “ตัวเงินตัวทอง” แทนคำว่า /hˆia/ ในการวิเคราะห์ความหมายตรงและความหมายแฝงของคำรื่นหูพบว่า ความหมายของคำรื่นหูหมายถึงสิ่งที่เป็นรูปธรรมซึ่งแวดล้อมตัวมนุษย์ เช่น สัตว์ ธรรมชาติ ความสุข ความรัก ส่วนความหมายแฝงนั้นพบว่ามีความหมายแผงถึง ความสุภาพ เช่นในคำว่า “อวัยวะสืบพันธุ์” หรือความรัก เช่นคำว่า “ร่วมรัก” หรือความสุข เช่นคำว่า “ไปสวรรค์” เป็นต้น ผู้วิจัยพบว่า ความหมายเหล่านี้สะท้อนถึงค่านิยมที่สำคัญในสังคมไทย เช่น ความมั่งคั่ง ความสุข ความรัก ความมีอำนาจ และโลกทัศน์ไทยที่สำคัญ 2 ประการคือ โลกแห่งความแตกต่างระหว่างชายหับหญิงและโลกแห่งบุญและบาป