การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างสภาพแวดล้อม ในเมืองใหญ่กับการเกิดอาชญากรรม : กรณีศึกษาคดีลักทรัพย์ในเขตพื้นที่พักอาศัยของกรุงเทพมหานคร

Abstract

วัตถุประสงค์ของการศึกษาเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของสภาพแวดล้อมของที่พักอาศัยในเขตกรุงเทพมหานคร โดยเฉพาะรูปแบบและทำเลที่ตั้งของที่พักอาศัย จำนวนและความเสียหายของคดีลักทรัพย์ตลอดจนลักษณะทางสังคมและเศรษฐกิจที่มีผลต่อการเกิดคดีลักทรัพย์ในเคหะสถาน โดยวิเคราะห์ตัวแปรต่าง ๆ ใช้สถิติไค สแควร์ ค่าร้อยละ และการจัดลำดับความสำคัญ ผลการศึกษาพบว่าเขต สน.ที่มีสถิติการเกิดคดีลักทรัพย์ในเคหะสถานสูงสุดได้แก่ สน.พลับพลาไชย 2, บางมด, สุทธิสาร, วัดรวกและบางพลัดตามลำดับ มากกว่าครึ่งหนึ่งของเจ้าทุกข์คดีลักทรัพย์อาศัยอยู่ในย่านที่พักอาศัย ร้อยละ 69.4 มีการใช้ประโยชน์ของที่พักอาศัยเป็นที่พักอาศัยอย่างเดียว และส่วนใหญ่ถูกลักทรัพย์ครั้งเดียว ได้แก่ในเขต สน.ลาดกระบัง, บางเสาธง, สามเสน และสำราญราษฎร์ ทางด้านปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการเกิดคดีลักทรัพย์ในเคหะสถาน ได้แก่ สภาพแวดล้อมของบริเวณที่พักอาศัยที่เป็นซอยไม่ตันหรืออยู่ติดริมถนนใหญ่ รั้วบ้านเป็นรั้วไม้หรือคอนกรีตโปร่ง และไม่มีโทรศัพท์ในที่พักอาศัย เป็นต้น ส่วนปัจจัยที่ไม่สัมพันธ์กับการเกิดคดีลักทรัพย์ในเคหะสถาน ได้แก่ รูปแบบและประเภทของที่พักอาศัย, ขนาดเนื้อที่ดินของที่พักอาศัย, ช่วงเวลาที่เกิดเหตุ, สภาพอากาศระหว่างเกิดเหตุ, สภาพแวดล้อมข้างเคียง และจำนวนผู้อยู่อาศัยในบ้าน ข้อเสนอแนะจากการศึกษามีดังนี้ ประการแรกควรมีการจัดอัตรากำลังเจ้าหน้าที่ตำรวจในเขต สน.บริเวณเขตต่อเมืองและชั้นนอกของกรุงเทพมหานครเพิ่มขึ้น ได้แก่ ในเขต สน.บางมดและภาษีเจริญ ส่วนในบริเวณเขตชั้นในโดยเฉพาะ สน.สำราญราษฎร์, พระราชวัง, นางเลิ้ง, จักรวรรดิ, ดุสิต และ ดินแดง ผู้อาศัยอยู่ในเขต สน.ดังกล่าวควรระมัดระวังความปลอดภัยของทรัพย์สิน ประการที่สอง ผู้อยู่อาศัยควรจัดสภาพแวดล้อมของที่พักอาศัยให้มีลักษณะที่ปลอดภัยจากการเกิดคดีลักทรัพย์ เช่น ไม่ควรปลูกต้นไม้ติดอาคารหรือรั้วบ้าน และการป้องกันอื่น ๆ ได้แก่ การมีโทรศัพท์และมีประตูหน้าต่างที่แข็งแรงในที่พักอาศัย