ผลของการเข้าร่วมในโปรแกรมการออกกำลังกายและโปรแกรมนันทนาการ ที่มีต่อความวิตกกังวลของผู้ติดเชื้อโรคเอดส์

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลของการเข้าร่วมในโปรแกรมการออกกำลังกาย และโปรแกรมนันทนาการ ที่มีต่อการวิตกกังวลของผู้ติดเชื้อโรคเอส์หลังการเข้าร่วมในโปรแกรมการออกกำลังกาย และโปรแกรมนันทนาการ และเพื่อเปรียบเทียบความวิตกกังวลตามสถานการณ์และตามลักษณะประจำตัวบุคคลของผู้ติดเชื้อโรคเอดส์หลังการเข้าร่วมโปรแกรมการออกกำลังกายและโปรแกรมนันทนาการ กลุ่มตัวอย่างประชากรเป็นผู้ติดเชื้อโรคเอดส์เพศชายในระยะที่ 1 ของชมรมเพื่อนวันพุธ โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ และคลินิกนิรนาม สภากาชาดไทย ที่อาสาสมัครเข้าร่วมการวิจัยจำนวน 20 คน ก่อนการวิจัยได้มีการทดสอบความวิตกกังวลโดยใช้แบบทดสอบของสปีลเบอร์เกอร์ (Spielberger) ฉบับภาษาไทย แล้วนำคะแนนมาจัดกลุ่มโดยวิธีจับกลุ่ม (Matched Group) แบ่งเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 10 คน กลุ่มที่ 1 กลุ่มออกกำลังกายตามโปรแกรมที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น โปรแกรมประกอบด้วย 2 กิจกรรม คือ เดิน-วิ่งและขี่จักรยานอยู่กับที่ใช้ความหนัก 70 เปอร์เซ็นต์ของอัตราการเต้นของหัวใจสูงสุดของแต่ละบุคคล ใช้เวลาในการฝึก 10 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 2 วัน วันละ 30 นาที กลุ่มที่ 2 กลุ่มนันทนาการ ร่วมโปรแกรมกิจกรรมนันทนาการตามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น หลังการวิจัยทำการทดสอบความวิตกกังวลแล้วนำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์ด้วยโปรแกรมสำเร็จรูป เอส พี เอส เอส เอ็กซ์ (Statistical Package for the Social Science Version X : SPSS˟) หาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยด้วยค่าที (t-test) ผลการวิจัยพบว่า 1. ค่าเฉลี่ยของความวิตกกังวลก่อนและหลังการทดลองของกลุ่มออกกำลังกายแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 2. ค่าเฉลี่ยของความวิตกกังวลก่อนและหลังการทดลองของกลุ่มนันทนาการ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 3. ค่าเฉลี่ยของความวิตกกังวลหลังการทดลองระหว่างกลุ่มออกกำลังกาย และกลุ่มนันทนาการ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05