การศึกษาความเป็นไปได้ทางเทคนิคและทางเศรษฐศาสตร์ของโรงงานผลิตเครื่องแลกเปลี่ยนความร้อนแบบ คอยล์-ลูป เทอร์โมไซฟอน

Abstract

โครงการวิจัยนี้เป็นการศึกษาถึงเทคนิคการสร้างและวิธีทดสอบสมรรถนะมาตรฐานของเครื่องแลกเปลี่ยนความร้อนแบบ คอยล์-ลูป เทอร์โมไซฟอน ตลอดจนศึกษาถึงความเป็นไปได้ในการตั้งโรงงานผลิตเครื่องแลกเปลี่ยนความร้อนแบบนี้ในระดับอุตสาหกรรม รวมทั้งการวางผังกระบวนการผลิตในโรงงานตลอดจนการหาเงินลงทุนและวิเคราะห์ผลตอบแทนของการลงทุน เครื่องแลกเปลี่ยนความร้อนที่สร้างประกอบด้วยคอยล์ระเหยและคอยล์ควบแน่นที่มีขนาด 60x40 ตร.ซม. แต่ละคอยล์ประกอบด้วยท่อทองแดงขนาด 3/8 นิ้ว จำนวน 4 แถว การวางเรียงท่อเป็นแบบเหลื่อมกัน ติดครีบอลูมิเนียม 13 ครีบต่อนิ้ว ของไหลใช้งานคือฟรีออน-22 กรรมวิธีการสร้างใช้วิธีดูดสุญญากาศแล้วเติมของไหลใช้งานในสภาวะของของเหลว จากการทดสอบสมรรถนะแบบมาตรฐานพบว่าเครื่องมีประสิทธิผลสูงสุด ร้อยละ 57 อัตราการถ่ายเทความร้อนสูงสุด 3,200 วัตต์ สัมประสิทธิ์การถ่ายเทความร้อนรวม (คิดจากพื้นที่ผิวภายในท่อ) 174 วัตต์ ต่อ ตร.ม. ต่อ องศาเซลเซียส และมีประสิทธิภาพในการเก็บกลับพลังงานในระบบทำความเย็นขนาด 36,000 บีทียู ต่อ ชม. เท่ากับร้อยละ 30 จากการศึกษาด้านการตั้งโรงงานผลิตและด้านการเงิน ได้ข้อสรุปดังนี้วัตถุดิบหลักคือท่อทองแดงกำลังการผลิตปกติ 3,000 เครื่องต่อปี ใช้กำลังคนทั้งโรงงาน 63 คน ให้ทำเลที่ตั้งของโรงงานอยู่ภายในการนิคมอุตสาหกรรมในภาคตะวันออก โดยใช้เนื้อที่ทั้งหมด 5,600 ตร.ม. อายุโครงการ 20 ปี การลงทุนดังกล่าวใช้เงินลงทุนทั้งสิ้น 50,000,000 บาท โดยเป็นเงินลงทุนของผู้ถือหุ้น 25,000,000 บาท และเงินกู้ระยะยาว 25,000,000 บาท จากการวิเคราะห์ด้านการเงินโดยคิดจากกระแสเงินสดของโครงการหลังหักภาษีโครงการให้ผลตอบแทนดังนี้ อัตราผลตอบแทนของโครงการ ร้อยละ 33.1 อัตราผลตอบแทนผู้ถือหุ้น ร้อยละ 45.7 มูลค่าปัจจุบันสุทธิ 60,005,819 บาท ระยะเวลาคืนทุน 7 ปี 6 เดือน อนึ่งโครงการสามารถดำเนินการได้โดยที่ไม่ขาดทุน ถ้ามูลค่าการขายลดลงไม่เกิน ร้อยละ 11.5 หรือถ้าต้นทุนดำเนินการเพิ่มขึ้นไม่เกิน ร้อยละ 14.5 สรุปแล้วโครงการมีความเป็นไปได้ทั้งด้านเทคนิคการผลิตและด้านการเงิน