เกียรติภูมิของอาชีพในเขตชนบท

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ มุ่งที่จะศึกษาเกียรติภูมิของอาชีพซึ่งให้ค่าโดยชาวชนบทไทยโดยผลการศึกษาจะปรากฎออกมาในรูปคะแนนเกียรติภูมิ จากนั้นนำค่าที่ได้รับไปใช้ในการจัดช่วงชั้นทางสังคมในเขตชนบทไทย อาชีพที่นำมาใช้ในการศึกษาคั้งนี้มีทั้งสิ้น 9 กลุ่มอาชีพหรือ 89 อาชีพ การศึกษาใช้วิธีสำรวจโดยการสุ่มตัวอย่างชาวชนบทในภูมิภาคต่างๆ ของประเทศไทย รวมทั้งสิ้น 371 คน การเก็บข้อมูลใช้แบบสอบถามควบคู่กับมาตรวัดคะแนนที่สร้างขึ้นโดยเฉพาะ ผลที่ได้รับจากการวิจัยพบว่ากลุ่มอาชีพผู้บริหารระดับต่างๆ ได้คะแนนเกียรติภูมิของอาชีพสูงสุด รองลงมาได้แก่กลุ่มทหาร-ตำรวจ นักวิชาการวิชาชีพ, ผู้ปฏิบัติงานเสมียนพนักงาน, ผู้ประกอบอาชีพเกี่ยวกับการค้า, เกษตรกร ผู้ผลิตพนักงานและคนงาน และกลุ่มผู้ประกอบอาชีพบริการตามลำดับ ในระดับอาชีพพบว่าอาชีพรัฐมนตรีได้คะแนนสูงสุด รองลงมาได้แก่นายทหารระดับนายพล, แพทย์ ทันตแพทย์ สัตวแพทย์ เภสัชกร, อธิบดี ผู้ว่าราชการจังหวัด, พยาบาล ฯลฯ และอาชีพหญิงบริการ เช่น หมอนวด พาร์ตเนอร์ ได้คะแนนต่ำสุด รองมาได้แก่ กระเป๋ารถ, โหร หมอดู, ผู้ปฏิบัติงานบริการอื่นๆ กรรมกรหรือคนงาน ฯลฯ ตามลำดับ อาชีพในกลุ่มเกษตรกรซึ่งเป็นอาชีพหลักในเขตชนบทได้รับคะแนนส่วนใหญ่ระดับปานกลางและค่อนข้างต่ำ และเมื่อจัดช่วงชั้นทางสังคมด้วยค่าเกียรติภูมิของอาชีพ พบว่าค่อนข้างสมดุลย์โดยช่วงชั้นสูงมากและช่วงชั้นต่ำมีจำนวนอาชีพช่วงชั้นละ 1 อาชีพเท่ากัน ช่วงชั้นสูงมี 15 อาชีพ และ 22 อาชีพ ช่วงชั้นกลางมีอาชีพมากที่สุด 50 อาชีพ ซึ่งเป็นโครงสร้างที่มีลักษณะใกล้เคียงกับตะวันตก การเปรียบเทียบผลการวิจัยครั้งนี้กับค่ามาตรฐานสากลของไทรแมน พบว่าส่วนใหญ่ไม่สอดคล้องกันและให้ค่าสูงกว่ามาตรฐานสากล