ความเต็มใจที่จะยอมรับค่าชดเชยผลกระทบทางเสียงจากท่าอากาศยาน : กรณีศึกษาท่าอากาศยานสุวรรณหภูมิ

Abstract

เสียงจากท่าอากาศยานสุวรรณภูมิส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในบริเวณใกล้เคียงเป็นอย่างมาก งานวิจัยในอดีตได้พยายามประเมินผลกระทบดังกล่าว โดยศึกษาผลของเสียงจากท่าอากาศยานต่อมูลค่าบ้านพักอาศัยในบริเวณใกล้เคียง โดยการวิเคราะห์แบบจำลองฮีโอนิคซึ่งมีจุดอ่อนหลายประการ เช่น ไม่สามารถประเมินผลกระทบของเสียงในระดับที่แตกต่างจากในปัจจุบันได้ในงานวิจันนี้ ได้ใช้วิธีการสมมติเหตุการณ์ให้ประเมินมูลค่า (Contingent Valuation Method หรือ CVM) และวิธีการทดลองทางเลือก (Choice Experiment หรือ CE) ซึ่งจะสามารถสะท้อนมูลค่าของผลกระทบของสภาพแวดล้อมต่อความรู้สึกและทัศนคติของผู้พักอาศัยได้ถูกต้องกว่า โดยศึกษาความเต็มใจที่จะยอมรับเงินค่าชดเชย (Willingness To Accept Compensation หรือ WTAC) ในสถานการณ์สมมติของผลกระทบทางเสียงต่าง ๆ โดยการศึกษาเบื้องต้นโดยใช้ CVM ถึง WTC ในสถานการณ์สมมตุที่มีผลกระทบทางเสียงใน 3 ลักษณะคือ ระดับความดังของเสียงความถี่ของเสียงรบกวนและการเกิดเสียงรบกวนในช่วงเวลากลางคืน แล้วนำข้อมูลที่ได้ไปวิเคราะห์แบบจำลองความถดถอยเพื่อประเมิน WTAC ต่อผลกระทบของเสียงในลักษณะต่าง ๆ จากผลการวิเคราะห์พบว่าค่า WTAC สำหรับการลดลงของความถี่เที่ยวบินครึ่งหนึ่งเท่ากับ 649.90 บาท/เดือนและอีกส่วนทำการศึกษาโดยใช้วิธี Choic Experiment ในสถานการณ์สมมุติที่ประกอบด้วย 2 คุณลักษณะ คือ ความถี่เที่ยวบินและจำนวนเงินชดเชย แล้วนำมาวิเคราะห์แบบจำลองโลจิตเพื่อประเมิน WTAC ต่อความถี่เที่ยวบิน จากผลการวิเคราะห์พบว่าค่า WTAC สำหรับการลดลงของความถี่เที่จยวบินเท่ากับ 33.92 บาท/เที่ยวบิน/เดือน โดยผลลัพธ์ของงานวิจัยสามารถใช้เป็นแนวทางในการกำหนดแผนการจ่ายค่าชดเชยแก่ผู้ที่ได้รับผลกระทบทางเสียงจากท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ซึ่งน่าจะเพิ่มขึ้นในอตราคตจากการขยายท่าอากาศยาน