อภิปรัชญาของกฤษณะมูรติ

Abstract

จากการวิจัยปรัชญาของกฤษณมูรติ ตามสมมติฐานที่ผู้วิจัยได้ตั้งไว้ว่า ในการนำเสนอผลงานทางความคิดในแง่มุมต่าง ๆ ที่หลากหลายของเขานั้น น่าจะมีแนวคิดทางอภิปรัชญาเป็นความเชื่อพื้นฐาน ผู้วิจัยได้พบว่า กฤษณมูรติเชื่อว่ามีความจริงแท้อยู่ ความจริงแท้นั้นก็คือสิ่งที่มีอยู่ตามธรรมชาติ ซึ่งเป็นเอกภาพไม่มีการแบ่งแยก เข้าปฏิเสธระบบคิดและข้อสรุปใด ๆ ว่าไม่ใช่ความจริงแท้ โดยเห็นว่าข้อสรุปที่เกิดจากความคิดหรือระบบคิดของคนเราไม่อาจทำให้เรารับรู้ความจริงแท้นี้ได้ ทั้งนี้เพราะความจริงแท้ของเขามีลักษณะเป็นข้อเท็จจริงที่เป็นอยู่อย่างเป็นเอกภาพทั้งหมด และกำลังเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาเขามีลักษณะเป็นข้อเท็จจริงที่เป็นอยู่อย่างเป็นเอกภาพทั้งหมด และกำลังเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาเราไม่สามารถจะรับรู้มันได้ด้วยประสบการณ์และเหตุผล จากความเชื่อพื้นฐานนี้ เขาเห็นว่า มีสภาวะอย่างหนึ่งที่ความคิดได้สร้างขึ้นมา ซึ่งได้แก่กาลเวลาทางจิตและอวกาศที่คับแคบด้วยจุดศูนย์กลางของความเป็นตัวตน สิ่งเหล่านี้เป็นมายาที่ปิดบังการเห็นความจริง ตามวัตถุประสงค์ในการศึกษาและวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างอภิปรัชญากับผลงานทางความคิดของเขาในด้านต่าง ๆ นั้น ผู้วิจัยพบว่า กฤษณมูรติมีความเชื่อทางอภิปรัชญาเป็นความเชื่อพื้นฐานในการมองปัญหา และการเสนอการแก้ไขปัญหา เขาเชื่อว่าปัญหาเกิดจากการที่มนุษย์ไม่สามารถรับรู้ความจริงแท้ได้ เพราะความคิดได้สร้างมายาขึ้นมาปิดบังการรับรู้ ทำให้เกิดความขัดเย้งระหว่างความจริงแท้กับสิ่งที่ความคิดสร้างขึ้นมา ในการแก้ไขปัญหานั้นเขาเสนอให้รับรู้ความจริงแท้โดยการรับรู้โดยตรงและทันทีทันใดเป็นการรับรู้ในตัวตนผ่านการใส่ใจทั้งหมดต่อสิ่งที่เป็นอยู่อย่างที่มันเป็น ไม่มีการเลือกซึ่งแสดงถึงเจตจำนงอันเกิดจากความคิด วิธีการรับรู้ดังกล่าวนี้เขาเรียกว่าปัญหา เมื่อเห็นจริงแท้ กระบวนการทางความคิดสร้างมายายุติลง ความขัดแย้งยุติลงนั่นคือปัญหายุติลง อาจสรุปตามสมมติฐานที่ได้ตั้งไว้ว่า กฤษณมูรติมีอภิปรัชญาของเขาเองในการมองปัญหาต่าง ๆ ของมนุษย์ และเขาได้เสนอแนวทางตามทรรศนะของเขาในการแก้ไขปัญหาเหล่านั้น