การวิเคราะห์มูลเหตุจูงใจ ของนิสิตบัณฑิตศึกษาต่อการเข้าศึกษาในระดับปริญญามหาบัณฑิต คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ดังต่อไปนี้ 1. เพื่อศึกษาแรงจูงใจของนิสิตบัณฑิตศึกษาต่อการเข้าศึกษาในระดับปริญญามหาบัณฑิต คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 2. เพื่อเปรียบเทียบแรงจูงใจของนิสิตบัณฑิตศึกษาต่อการเข้าศึกษาในระดับปริญญามหาบัณฑิต คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 3. เพื่อเปรียบเทียบแรงจูงใจต่อการเข้าศึกษาในระดับปริญญามหาบัณฑิต คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ของนิสิตที่ศึกษาในภาควิชาต่างกัน 4. เพื่อศึกษาตัวประกอบสำคัญของแรงจูงใจของนิสิตบัณฑิตศึกษาต่อการเข้าศึกษาในระดับปริญญามหาบัณฑิต คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือนิสิตบัณฑิตศึกษา ชั้นปีที่ 1 คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ที่เข้าศึกษาในปีการศึกษา 2529 จำนวน 410 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ ผู้วิจัยได้นำแบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ไปใช้กับกลุ่มตัวอย่างแล้วรวบรวมข้อมูลมาทำการวิเคราะห์ด้วย ค่าตัวกลางเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์การกระจาย ทดสอบความแตกต่างของตัวกลางเลขคณิตโดยใช้สถิติที วิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ทดสอบความแตกต่างระหว่างคู่ด้วยวิธีตูกี และวิเคราะห์ตัวประกอบด้วยวิธีตัวประกอบสำคัญแบบมีการคำนวณซ้ำต่อและหมุนตัวประกอบแบบออโธกอนอลด้วยวิธีแวริแมกซ์โดยใช้คอมพิวเตอร์โปรแกรม เอส พี เอสเอส ผลการวิจัยมีดังนี้คือ 1. แรงจูงใจของนิสิตบัณฑิตศึกษาต่อการเข้าศึกษาในระดับปริญญามหาบัณฑิต อยู่ในระดับมากที่สุด 3 อันดับแรกคือ ความต้องการสำเร็จการศึกษาระดับปริญญามหาบัณฑิต ต้องการความรู้ใหม่ๆ มาใช้ในงานที่จะปฏิบัติต่อไป และ ต้องการความรู้วิชาการใหม่ๆ ที่ทันสมัย 2. เปรียบเทียบแรงจูงใจของนิสิตบัณฑิตศึกษาต่อการเข้าศึกษาในระดับปริญญามหาบัณฑิต คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้ผลดังนี้ 2.1 แรงจูงใจของนิสิตบัณฑิตศึกษาระหว่างนิสิตที่สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาบัณฑิตจากสถาบันการศึกษาในส่วนกลาง และในส่วนภูมิภาค แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 2.2 แรงจูงใจของนิสิตบัณฑิตศึกษาระหว่างนิสิตชาย กับนิสิตหญิง นิสิตที่สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาบัณฑิตก่อนเข้าศึกษาระดับปริญญามหาบัณฑิตมาแล้วไม่เกิน 3 ปี กับ มากกว่า 3 ปี นิสิตที่มีคะแนนเฉลี่ยสะสมตลอดหลักสูตรปริญญาบัณฑิตน้อยกว่า 3.00 กับ ตั้งแต่ 3.00 ขึ้นไป นิสิตที่มีประสบการณ์ในการทำงาน กับไม่มีประสบการณ์ในการทำงาน และ นิสิตที่มีงานทำ กับไม่มีงานทำ ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 3. นิสิตทั้ง 13 ภาควิชามีแรงจูงใจต่อการเข้าศึกษาในระดับปริญญามหาบัณฑิต คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 และเมื่อนำมาเปรียบเทียบกันทีละคู่พบว่า นิสิตภาควิชาพลศึกษากับนิสิตภาควิชาการศึกษานอกระบบโรงเรียน, นิสิตภาควิชามัธยมศึกษา (มนุษยศาสตร์-สังคมศาสตร์) กับนิสิตภาควิชาพลศึกษา, และนิสิตภาควิชามัธยมศึกษา (มนุษยศาสตร์-สังคมศาสตร์) กับนิสิตภาควิชาประถมศึกษาแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 ส่วนคู่อื่นๆ ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 4. ตัวประกอบที่สำคัญที่เกี่ยวกับแรงจูงใจของนิสิตบัณฑิตศึกษาต่อการเข้าศึกษาในระดับปริญญามหาบัณฑิต คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มี 8 ตัวประกอบคือ (1)คุณภาพของอาจารย์และการจัดการศึกษา (2)ความต้องการปริญญามหาบัณฑิต (3)สาขาวิชาที่ตรงกับความต้องการของสังคม (4)ความรู้ (5)สาขาวิชาที่นิสิตมีความสามารถเรียนสำเร็จได้ (6)สาขาวิชาที่มีความสามารถนำไปใช้ (7)สาขาวิชาที่ตรงกับความถนัดของนิสิต และ (8)เกียรติภูมิของมหาวิทยาลัย ตัวประกอบเหล่านี้สามารถอธิบายความแปรปรวนของแรงจูงใจของนิสิตบัณฑิตศึกษาได้ร้อยละ 42.6