คุณภาพชีวิตสมรส : ศึกษาเฉพาะกรณีข้าราชการสังกัดกรมประชาสงเคราะห์ กรมการพัฒนาชุมชน และสำนักผังเมือง

Abstract

วัตถุประสงค์ในการศึกษาคือ 1. ศึกษาคุณภาพชีวิตสมรสในมิติความพึงพอใจในชีวิตสมรส 2. ศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจในชีวิตสมรส การศึกษาครั้งนี้ ศึกษาจากกลุ่มตัวอย่างข้าราชการที่สมรสแล้วในสังกัด – กรมประชาสงเคราะห์ จำนวน 50 คน (และคู่สมรส) – กรมการพัฒนาชุมชน จำนวน 50 คน (และคู่สมรส) – สำนักผังเมือง จำนวน 50 คน (และคู่สมรส) โดยใช้แบบสอบถาม ผลการศึกษาวิจัยครั้งนี้พบว่า ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจในชีวิตสมรสมากที่สุดคือการสนับสนุนจากบุคคลนัยสำคัญ รองลงมาตามลำดับคือ ความสมานฉันท์ทางบทบาท ความเป็นเพื่อนชีวิต และความเสียเปรียบสัมพัทธ์ ส่วนตัวแปรที่มีความสัมพันธ์กับความพึงพอใจในชีวิตสมรสคือความคล้ายคลึงกันทางการศึกษา และรายได้ของคู่สมรส ส่วนตัวแปรที่ไม่มีความสัมพันธ์กับความพึงพอใจในชีวิตสมรสคือ ความคล้ายคลึงกันทางอายุ อายุแรกสมรส ระยะเวลาความคุ้นเคยก่อนสมรส และระยะเวลาการสมรส