การลดความขมในน้ำสัมโดยใช้ไคโตซาน

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อประยุกต์ใช้ไคโตซานจากเปลือกกุ้งในการลดความขมเนื่องจากลิโมนินในน้ำส้มเขียวหวาน ผลการสกัด ได้สมบัติร้อยละการกำจัดหมู่แอซีทิลเท่ากับ 74.4+-1.0 มวลโมเลกุลเฉลี่ยเท่ากับ 1.3x10[superscript 6] ดอลตัน พื้นที่ผิวในการดูดซับเท่ากับ 6.0 ตารางเมตรต่อกรัม และมีขนาดรูเฉลี่ยเท่ากับ 44.7 อังสตรอม ผลการทดสอบ การลดความขมด้วยไคโตซานใน 3 ลักษณะ คือ เมมเบรน, ชั้นเกล็ดอัดแน่น และการกวนผสมของเกล็ดไคโตซานในน้ำส้ม พบว่า วิธีการกวนผสมด้วยเกล็ดไคโตซานเหมาะสมที่สุด โดยมีสภาวะที่เหมาะสม คือ ใช้เกล็ดไคโตซานขนาด 500-850 ไมโครเมตร กวนผสมกับน้ำส้มด้วยอัตราส่วนปริมาณเกล็ดไคโตซานต่อปริมาตรน้ำส้มเท่ากับ 1 ต่อ 20 กวนที่ความเร็ว 40 รอบต่อนาที (เมื่อคิดเป็นหมายเลขเรย็โนลด์ มีค่าเท่ากับ 148) เป็นเวลา 10 นาที ให้ประสิทธิภาพในการลดปริมาณลิโมนินจาก 4.1+-0.2 เหลือ 2.7+-0.3 ส่วนในล้านส่วน คิดเป็นร้อยละการลดลงของปริมาณลิโมนินเท่ากับ 32.7+-8.9 โดยไม่มีผลต่อค่าความแตกต่างของสี ([delta]E) ปริมาณของแข็งที่ละลายน้ำได้ทั้งหมด (องศาบริกซ์) และปริมาณวิตามินซี (กรดแอสคอร์บิก) แต่มีผลต่อค่าพีเอช และปริมาณกรด (ร้อยละกรดซิตริก) โดยเกล็ดไคโตซานสามารถลดปริมาณกรดซิตริกในน้ำส้มจาก 0.5+-0.0 เหลือ 2.0+-0.0 (คิดเป็นร้อยละการลดลง 66.7+-3.0) และทำให้ค่าพีเอชของน้ำส้มเพิ่มขึ้น 4.3+-0.0 เป็น 5.5+-0.5 เมื่อแปรเปลี่ยนสมบัติของเกล็ดไคโตซานที่ใช้ในการลดความขมในน้ำส้ม พบว่าค่าร้อยละการกำจัดหมู่เอซีทิลของเกล็ดไคโตซานมีผลต่อการลดปริมาณลิโมนิน โดยเมื่อใช้เกล็ดไคโตซานที่มีค่าร้อยละการกำจัดหมู่แอซีทิลเพิ่มขึ้นเป็น 83.4+-1.2 จะทำให้ร้อยละการลดลงของปริมาณลิโมนินเพิ่มขึ้นร้อยละ 29.5+-15.4 แต่การใช้เกล็ดไคโตซานที่ผ่านการเชื่อมขวางด้วยกรดซัลฟิวริกทำให้ประสิทธิภาพในการกำจัดลิโมนินในน้ำส้มลดลง แสดงว่าไคโตซานสามารถกำจัดลิโมนินได้โดยการเกิดพันธะไฮโดรเจนของหมู่แอมิโนของไคโตซานกับกลุ่มแลคโตนของลิโมนินเป็นพันธะระหว่างแอมิโน-ไฮโดรเจน