ประสิทธิภาพการยับยั้งเชื้อราบนผ้าโพลีเอสเตอร์ของสารประกอบเบนซัลโคเนียมคลอไรด์และน้ำมันหอมระเหยจากตะไคร้

Abstract

ในปัจจุบันมนุษย์ใช้เวลาอยู่ภายในอาคารสถานที่ปิดเป็นส่วนมาก หากพิจารณาถึงอาคารสถานที่ปิดแล้ว โรงภาพยนตร์นั้นเป็นตัวอย่างหนึ่งของอาคารสถานที่ปิดที่มีผู้คนใช้บริการเป็นจำนวนมาก และเบาะที่นั่งภายในโรงภาพยนตร์ทำมาจากผ้าโพลีเอสเตอร์ ซึ่งมีองค์ประกอบที่เป็นอาหารของเชื้อรา เพราะฉะนั้นเชื้อราจึงเจริญเติบโตขึ้นบนเบาะที่นั่งนี้ได้ และก่อให้เกิดผลเสียต่อสุขภาพของมนุษย์อีกด้วย ดังนั้นจึงต้องการหาสารยับยั้งเชื้อราที่เหมาะแก่การยับยั้งเชื้อราบนผ้าโพลีเอสเตอร์ ในงานวิจัยนี้เลือกใช้สารประกอบเบนซัลโคเนียมคลอไรด์และน้ำมันหอมระเหยจากตะไคร้เป็นสารยับยั้งเชื้อราบนผ้าโพลีเอสเตอร์ โดยมีวัตถุประสงค์ต้องการศึกษาประสิทธิภาพการยับยั้งเชื้อรา อายุการใช้งาน และความเสียหายต่อผ้าโพลีเอสเตอร์ที่เกิดจากสารยับยั้งเชื้อราทั้งสอง งานวิจัยนี้ทำการทดลองตามวิธีมาตรฐาน AATCC Test Method 20-2008 30-2004 Section III และ 81-2006 ทำการทดลองผ้าโพลีเอสเตอร์ 2 ชนิดคือ ผ้าโพลีเอสเตอร์ 35% (ผ้า TC) และ 100% (ผ้า TK) และเชื้อราในการศึกษาครั้งนี้คือ Aspergillus niger เนื่องจากเชื้อราในอากาศส่วนใหญ่เป็นเชื้อราชนิดนี้ โดยการทดลองในงานวิจัยนี้สามารถสรุปได้ว่าสารประกอบเบนซัลโคเนียมคลอไรด์มีประสิทธิภาพในการยับยั้งเชื้อรามากกว่าน้ำมันหอมระเหยจากตะไคร้ที่ต้องใช้ความเข้มข้น 2% ซึ่งพิจารณาจากความเข้มข้นที่ต่ำที่สุดที่สามารถยับยั้งเชื้อราได้และราคาของสารยับยั้งเชื้อรา และความเข้มข้นของสารประกอบเบนซัลโคเนียมคลอไรด์ที่เหมาะสมแก่การยับยั้งเชื้อราบนผ้า TK และ TC คือ 1% และ 5% ซึ่งมีอายุการใช้งาน 18 และมากกว่า 30 วัน ตามลำดับ นอกจากนั้นยังไม่ก่อให้เกิดความเสียหายต่อผ้า TK และ TC อีกด้วย เพราะฉะนั้นงานวิจัยนี้แนะนำให้ใช้สารประกอบเบนซัลโคเนียมคลอไรด์ที่ความเข้มข้น 1% และ 5% ยับยั้งเชื้อราบนผ้า TK และ TC ในชีวิตประจำวัน ตามลำดับ