Please use this identifier to cite or link to this item:
https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/43086
| Title: | ผลของการเดินสมาธิต่อการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด และการตอบสนองของหลอดเลือดในผู้ป่วยเบาหวานประเภทที่ 2 |
| Other Titles: | EFFECTS OF COMBINED MEDITATION AND WALKING ON GLYCEMIC CONTROL AND VASCULAR REACTIVITY IN PATIENTS WITH TYPE 2 DIABETES MELLITUS |
| Authors: | อติกานต์ เกนี่ |
| Advisors: | ดรุณวรรณ สุขสม เทพ หิมะทองคำ |
| Other author: | จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา |
| Advisor's Email: | daroonwanc@hotmail.com ไม่มีข้อมูล |
| Subjects: | เบาหวาน -- ผู้ป่วย สมาธิ -- การฝึก |
| Issue Date: | 2556 |
| Publisher: | จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย |
| Abstract: | วัตถุประสงค์ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบผลของการเดินสมาธิและการเดินต่อการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดและการตอบสนองของหลอดเลือดในผู้ป่วยเบาหวานประเภทที่ 2 วิธีดำเนินการวิจัย กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยเบาหวานประเภทที่ 2 อายุระหว่าง 40-75 ปี แบ่งกลุ่มตัวอย่างเป็น 2 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มเดิน จำนวน 11 คน และกลุ่มเดินสมาธิ จำนวน 12 คน โดยใช้การเดินบนลู่กล ทั้งสองกลุ่มทำการออกกำลังกายเป็นเวลา 30 นาที 3 วันต่อสัปดาห์ จำนวน 12 สัปดาห์ ให้มีความหนักอยู่ที่ระดับปานกลาง (50-70% ของอัตราการเต้นของหัวใจสูงสุด) การเดินสมาธิใช้การเดินบนลู่กลพร้อมกับใช้การกำหนดจิตขณะเดินโดยการตั้งใจจับความรู้สึกที่เท้าขณะก้าวเดิน โดยให้พูดออกเสียงคำว่า “พุท” และ “โธ” เมื่อก้าวเท้าแต่ละข้างไปข้างหน้า โดยโปรแกรมการเดินสมาธินี้มีค่าดัชนีความสอดคล้องเท่ากับ 0.91 และมีความเที่ยงโดยให้ผู้ป่วยเบาหวานประเภทที่ 2 ที่ไม่ใช่กลุ่มตัวอย่างจำนวน 9 คน เดินสมาธิตามโปรแกรม 2 ครั้ง พบว่าอัตราการเต้นของหัวใจขณะออกกำลังกายไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ก่อนและหลังการฝึกตามโปรแกรมการออกกำลังกายทำการประเมินตัวแปรด้านสรีรวิทยา สุขสมรรถนะ การตอบสนองของหลอดเลือด สารชีวเคมีในเลือด ระดับความเครียด และคุณภาพของชีวิตของอาสาสมัคร ผลการวิจัย ภายหลังจากการฝึก 12 สัปดาห์ ทั้งกลุ่มเดินและกลุ่มเดินสมาธิพบว่ามีค่าเฉลี่ยของสมรรถภาพการใช้ออกซิเจนสูงสุดเพิ่มขึ้น การขยายตัวของหลอดเลือดเมื่อถูกปิดกั้นการไหลเวียนเพิ่มขึ้น และระดับน้ำตาลในเลือดลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 แต่พบว่าเฉพาะกลุ่มเดินสมาธิมีค่าเฉลี่ยของความดันโลหิตขณะหัวใจบีบตัวและความดันโลหิตขณะหัวใจคลายตัวลดลง ระดับคอร์ติซอลในเลือดลดลง และมีค่าต่ำกว่ากลุ่มเดินอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ความแข็งตัวของหลอดเลือดลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และพบว่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของคลื่นไฟฟ้าหัวใจเพิ่มขึ้น และมีค่าสูงกว่ากลุ่มเดินอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 สรุปผลการวิจัย การเดินและการเดินสมาธิมีผลดีต่อการพัฒนาสุขสมรรถนะ ช่วยปรับปรุงหน้าที่การทำงานของหลอดเลือด และการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด แต่การเดินสมาธิสามารถลดความเครียดได้อย่างมีประสิทธิภาพ จึงเป็นการออกกำลังกายที่มีประโยชน์ต่อผู้ป่วยโรคเบาหวานประเภทที่ 2 |
| Other Abstract: | Purpose: The purpose of this study was to investigate and compare the effects of walking-meditation and those of walking exercise alone on glycemic control and vascular reactivity in patients with type 2 diabetes mellitus. Methods: To prove whether this program was valid and reliable, 9 randomly selected participants with type 2 diabetes have conducted this walking-meditation exercise. After the 2 training sessions, it was found that the exercise program had a content validity (IOC=0.91) and as for its reliability based on the participants’ exercise heart rates, there was no significant difference between the first and the second session. Then another 33 patients with type 2 diabetes (40-75 years) were randomly assigned into either traditional walking exercise (TW; n=11) or a combined walking-meditation exercise (WM; n=12). Both groups performed a 12-week exercise program that consisted of walking on treadmill at mild to moderate intensity (50-70% maximum heart rate) for 30 minutes/session, 3 times/week. In the WM training program, the participants performed walking on the treadmill while concentrating on foot stepping and voicing “Budd” and “Tho" when each foot contacted the floor to practice mindfulness while walking. At pre- and post-training, the variables were collected. Results: After 12 weeks, the maximal oxygen consumption increased and the fasting blood glucose level decreased significantly in both groups (p<.05). The significant decrease in systolic and diastolic blood pressure was observed only in the WM group. Flow-mediated dilatation increased significantly (p<.05) in both exercise groups but arterial stiffness was improved only in the WM group. Blood cortisol level was reduced only in the WM group. Moreover, the heart rate variability was significantly increased (p<.05) only in the WM group. Conclusion Both TW and MW exercise have favorable effects on improving vascular functions and controlling blood glucose but effective stress reduction can only be found in the WM exercise which should be a useful exercise in patients with type 2 diabetes. |
| Description: | วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2556 |
| Degree Name: | วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต |
| Degree Level: | ปริญญาโท |
| Degree Discipline: | วิทยาศาสตร์การกีฬา |
| URI: | http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/43086 |
| URI: | http://doi.org/10.14457/CU.the.2013.558 |
| metadata.dc.identifier.DOI: | 10.14457/CU.the.2013.558 |
| Type: | Thesis |
| Appears in Collections: | Spt - Theses |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| 5578332139.pdf | 5.78 MB | Adobe PDF | View/Open |
Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.