พฤติกรรมการเดินของผู้ที่เปลี่ยนมาใช้บริการรถไฟฟ้าบีทีเอส (BTS)

Abstract

วิทยานิพนธ์นี้เกี่ยวกับการศึกษาพฤติกรรมการเดินของผู้ใช้บริการรถไฟฟ้าบีทีเอส โดยเป็นผู้โดยสารที่เปลี่ยนมาใช้บริการรถไฟฟ้าบีทีเอสเป็นประจำ ซึ่งผู้โดยสารมีจุดประสงค์การเดินทางเพื่อไปทำงานและไปสถานศึกษาเท่านั้น คำถามหลักของการศึกษานี้คือผู้ที่เปลี่ยนมาใช้บริการรถไฟฟ้าบีทีเอสเป็นเดินมากขึ้นหรือไม่ ทั้งนี้มีสมมุติฐานอยู่ว่าผู้โดยสารในกลุ่มดังกล่าวเดินมากขึ้นเนื่องจากทำให้ระยะเวลาในการเดินทางลดลง อีกทั้งยังต้องการทราบถึงความสัมพันธ์และปัจจัยใดที่ทำให้ผู้ที่เปลี่ยนมาใช้บริการรถไฟฟ้าบีทีเอสนี้มีการเปลี่ยนแปลงระยะทางในการเดิน การศึกษาครั้งนี้เป็นงานวิจัยเชิงปริมาณที่เน้นการเก็บข้อมูลแบบสอบถามจากกลุ่มเป้าหมายซึ่งทำการเก็บข้อมูลจำนวน 399 ตัวอย่าง ผลการศึกษาพบว่า ผู้ที่เปลี่ยนมาใช้บริการรถไฟฟ้าเป็นประจำ ร้อยละ 91.73 มีการเดินเพิ่มขึ้น ซึ่งมีระยะทางในการเดินที่เพิ่มขึ้นเฉลี่ย 612.18 เมตร อีกทั้งการใช้เวลาในการเดินทางรวมแล้วลดลงเฉลี่ย 22.62 นาทีในขาไปและลดลงเฉลี่ย 28.57 นาทีในขากลับ เมื่อพิจารณาความสัมพันธ์ของการเดินกับลักษณะเศรษฐกิจและสังคมพบว่า เพศชายมีระยะทางในการเดินเพิ่มขึ้นมากกว่าเพศหญิง กลุ่มอาชีพพนักงานหรือลูกจ้างมีระยะทางในการเดินเพิ่มขึ้นมากกว่ากลุ่มอาชีพอื่นๆ ในขณะที่ กลุ่มอาชีพผู้บริหารหรือเจ้าของกิจการมีแนวโน้มในการเดินที่ลดลง และผู้ที่เปลี่ยนมาใช้บริการรถไฟฟ้าบีทีเอส ซึ่งเดิมใช้ยานพาหนะส่วนบุคคลมีระยะทางในการเดินที่เพิ่มขึ้นมากกว่าผู้ที่เดิมใช้ระบบขนส่งสาธารณะ ผลการศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อระยะทางในการเดินที่เปลี่ยนแปลง เมื่อเปลี่ยนมาใช้บริการรถไฟฟ้าบีทีเอส อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 ได้แก่ อายุ, เพศ, รายได้, อาชีพ และการถือครองยานพาหนะ