ประสบการณ์การเป็นผู้ป่วยวัยผู้ใหญ่ที่ได้รับการใส่เครื่องช่วยหายใจ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสบการณ์ผู้ป่วยวัยผู้ใหญ่ที่ได้รับการใส่เครื่องช่วยหายใจโดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพแบบปรากฏการณ์วิทยาการตีความ (Hermeneutic phenomenology) ตามแนวคิดของ Heidegger คัดเลือกผู้ให้ข้อมูลแบบเฉพาะเจาะจง จำนวน 12 คน โดยผู้ให้ข้อมูลเป็นผู้ป่วยวัยผู้ใหญ่ที่ได้รับการใส่เครื่องช่วยหายใจจากภาวะหายใจล้มเหลวเป็นเวลาอย่างน้อย 6 วัน เป็นการใส่ท่อช่วยหายใจครั้งแรก โดยผ่านการรักษาตัวในหออภิบาลผู้ป่วยวิกฤตของโรงพยาบาลระดับตติยภูมิแห่งหนึ่ง รวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์แบบเจาะลึก และบันทึกเทป นำข้อมูลมาถอดความแบบคำต่อคำ และวิเคราะห์ข้อมูลตามวิธีการของ van Manen ผลการศึกษาประสบการณ์ผู้ป่วยวัยผู้ใหญ่ที่ได้รับการใส่เครื่องช่วยหายใจ พบประเด็นจากงานวิจัย ดังนี้ 1.เครื่องช่วยหายใจเสมือนเป็นปอด ช่วยหายใจยามไม่มีแรง 2.ใส่เครื่องช่วยหายใจ เหมือนคนใกล้ตาย หาที่พึ่งทางใจช่วยคุ้มครอง 3.ทรมานกับอาการเจ็บปวด แต่ต้องทำใจอยู่กับมันให้ได้ 4.เจ็บเหมือนจะขาดใจ เวลาไอและดูดเสมหะ 5.รู้สึกขัดใจ สื่อสารอะไร ไม่มีใครเข้าใจความต้องการ 6.จะหลับตาลงได้อย่างไร ในเมื่อใจมีแต่ความกลัว 7.ได้รับบริการดี เริ่มมีกำลังใจ รู้สึกว่าตนเองน่าจะปลอดภัย 8.คิดถึงอนาคต อยากหาย มีกำลังใจสู้ต่อ จากผลการวิจัยนี้จะนำไปสู่การดูแลผู้ป่วยที่ใส่เครื่องช่วยหายใจให้ครอบคลุมอย่างเป็นองค์รวม ตอบสนองความต้องการของผู้ป่วยในภาวะวิกฤต และตระหนักถึงการดูแลผู้ป่วยด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์ โดยคำนึงถึงความแตกต่างของแต่ละบุคคล