ความสัมพันธ์ระหว่างลักษณะสมบูรณ์แบบนิยมในคู่รักกับความพึงพอใจในความสัมพันธ์โดยมีการมองโลกในแง่ดีเป็นตัวแปรส่งผ่าน

Abstract

โครงงานทางจิตวิทยานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างลักษณะสมบูรณ์แบบนิยมในคู่รักกับความพึงพอใจในความสัมพันธ์โดยมีการมองโลกในแง่ดีเป็นตัวแปรส่งผ่าน ของนิสิตนักศึกษาปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล ซึ่งกำลังมีความสัมพันธ์เชิงคู่รักอยู่ในปัจจุบัน จำนวน 224 คน ผู้ร่วมการวิจัยทำมาตรวัดลักษณะสมบูรณ์แบบนิยมในคู่รัก มาตรวัดความพึงพอใจในความสัมพันธ์ และมาตรวัดการมองโลกในแง่ดี ผลการวิเคราะห์ พบว่า 1. ลักษณะสมบูรณ์แบบนิยมในคู่รักในการทำนายความพึงพอใจในความสัมพันธ์ แบ่งเป็น 1.1 เนื่องจากกลุ่มตัวอย่างไม่เพียงพอ ทำให้ไม่สามารถวิเคราะห์ได้ว่า ลักษณะสมบูรณ์แบบนิยมในคู่รักแบบพึงประสงค์สามารถทำนายความพึงพอใจในความสัมพันธ์ได้ในทิศทางบวก 1.2 ลักษณะสมบูรณ์แบบนิยมในคู่รักแบบไม่พึงประสงค์ สามารถทำนายความพึงพอใจในความสัมพันธ์ได้ในทิศทางลบได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( = -.42, p < .001) 1.3 การไม่มีลักษณะสมบูรณ์แบบนิยมในคู่รักไม่สามารถทำนายความพึงพอใจในความสัมพันธ์ได้ในทิศทางบวกได้อย่างนัยสำคัญทางสถิติ ( = -.08, p = .36) 2. ลักษณะสมบูรณ์แบบนิยมในคู่รักในการทำนายความพึงพอใจในความสัมพันธ์โดยมีการมองโลกในแง่ดีเป็นตัวแปรส่งผ่าน แบ่งเป็น 2.1 เนื่องจากกลุ่มตัวอย่างไม่เพียงพอ ทำให้ไม่สามารถวิเคราะห์ได้ว่า ลักษณะสมบูรณ์แบบนิยมในคู่รักแบบพึงประสงค์สามารถทำนายความพึงพอใจในความสัมพันธ์ได้ โดยมีการมองโลกในแง่ดีเป็นตัวแปรส่งผ่าน 2.2 ลักษณะสมบูรณ์แบบนิยมในคู่รักแบบไม่พึงประสงค์สามารถทำนายความพึงพอใจในความสัมพันธ์ได้ โดยไม่มีการมองโลกในแง่ดีเป็นตัวแปรส่งผ่าน (95%CI boot [-.0408, .0153], p >.05)