การสร้างพื้นที่และเวลาในภาพยนตร์ของ เฮอ จิน-โฮ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ทำความเข้าใจลักษณะ การสร้างพื้นที่และเวลาในภาพยนตร์ของ เฮอ จิน-โฮ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้กระบวนการ Textual Analysis ในการวิเคราะห์ตัวบท ตีความจากการชมภาพยนตร์ทั้ง 6 เรื่องของ เฮอ จิน-โฮ เพื่อทำความเข้าใจความสอดคล้องระหว่างโครงสร้างการเล่าเรื่องในภาพยนตร์ กับ ลักษณะการสร้างพื้นที่ทางกายภาพและเวลาจริง ประกอบกับ การสร้างพื้นที่และเวลาทางจิตวิทยาในภาพยนตร์ของ เฮอ จิน-โฮ ผลการวิจัยพบว่า 1) การสร้างพื้นที่ทางกายภาพและเวลาจริงของภาพ เป็นการวิเคราะห์อย่างควบคู่กัน เพราะไม่สามารถแยกสิ่งหนึ่งสิ่งใดออกจากกันได้อย่างชัดเจน เนื่องจากแต่ละช็อตของภาพยนตร์บรรจุทั้ง “พื้นที่” ซึ่งหมายถึงสภาพแวดล้อมทั้งหมดที่ปรากฏในภาพ และ “เวลา” ที่บ่งบอกถึงช่วงเวลาที่เกิดเหตุการณ์ หรือ ระยะเวลาตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงสิ้นสุดช็อต การที่ภาพบรรจุทั้งพื้นที่และเวลาไว้พร้อมกันอย่างแยกจากกันไม่ได้ การวิเคราะห์ลักษณะของภาพจึงต้องเป็นไปในลักษณะของการพิจารณาถึง การทำงานที่สอดผสานกันระหว่าง การควบคุมพื้นที่ทั้งหมดในเฟรมภาพและการควบคุมช่วงเวลาในแต่ละช็อต จึงกล่าวได้ว่าพื้นที่และเวลามีความเกี่ยวเนื่องกันผ่าน “การเคลื่อนไหว” (movement) ทั้งหมดที่เกิดขึ้นภายในเฟรมภาพ และ มีลักษณะโต้ตอบกับสายตาของผู้ชมจึงเกิดเป็นการรับรู้เพื่อประมวลผลในความคิด 2) การสร้างพื้นที่และเวลาทางจิตวิทยาการรับรู้ เกิดจากการควบคุมการเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นทั้งหมดในภาพที่ส่งผลกระทบต่อการรับรู้ทางสายตาของผู้ชม เกี่ยวกับการควบคุมการเคลื่อนไหวให้เสมือนเป็นช่วงหยุดนิ่งของเฟรมภาพ หรือ เกิดเป็นการเคลื่อนไหวที่เล็กน้อยที่สุดเพื่อไม่กระตุ้นสายตา แต่ยังสามารถรับรู้ได้ถึงการเคลื่อนไหวบางเบานั้นซึ่งบ่งบอกถึงเวลาอ้อยอิ่งที่บรรจุอยู่ในภาพ การควบคุมปริมาณข้อมูลภายในภาพลักษณะนี้ เพื่อถ่ายทอดเรื่องราวโดยไม่โน้มนำสายตาและความคิดของผู้ชม เป็นลักษณะเฉพาะตัวของ เฮอ จิน-โฮ