ความสัมพันธ์ระหว่างความใกล้ชิดชุมชนกับการเลือกใช้ศัพท์ ของชุมชนลาวครั่งที่บ้านหนองกระพี้ ตำบลบ้านหลวง อำเภอดอนตูม จังหวัดนครปฐม

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความใกล้ชิดชุมชนกับการเลือกใช้คำศัพท์ของผู้พูดภาษาลาวครั่งตามปัจจัยทางสังคมอันได้แก่อายุและการศึกษาผู้วิจัยแบ่งกลุ่มอายุของผู้พูดออกเป็น 3 กลุ่มคือ กลุ่มอายะ 15-25 ปี, กลุ่มอายุ 30-40 ปี และกลุ่มอายุ 45-55 ปี ส่วนการศึกษาแบ่งเป็น 3 ระดับคือการศึกษาต่ำกว่า ป.5, การศึกษา ป.5-ม.3 และการศึกษา ม.ปลาย ข้อมูลที่ใช้ในการศึกษาวิจัยได้จากการสัมภาษณ์ผู้บอกภาษาเกี่ยวกับความใกล้ชิดชุมชนและคำศัพท์ลางครั้งจำนวน 34 หน่วยอรรถที่คัดเลือกจากงานวิจัยที่มีผู้ศึกษาไว้แล้ว ผลการวิจัยพบว่าอายุและการศึกษาของผู้พูดต่างก็มีความสัมพันธ์กับความใกล้ชิดชุมชนและการเลือกใช้ศัพท์แต่สำหรับความใกล้ชิดชุมชนอายุมีอิทธิพลมากกว่าการศึกษากล่าวคือผู้ที่มีอายุมากจะใกล้ชิดชุมชนมากกว่าผู้ที่มีอายุน้อยไม่ว่าจะมีการศึกษาระดับใดในทางตรงกันข้ามสำหรับการเลือกใช้ศัพท์พบว่าการศึกษามีอิทธิพลมากกว่าอายุ กล่าวคือผู้ที่มีการศึกษาต่ำจะเลือกใช้คำศัพท์ลาวครั่งมากกว่าผู้ที่มีการศึกษาสูงเสมอ ส่วนความสัมพันธ์ระหว่างความใกล้ชิดชุมชนกับการเลือกใช้คำศัพท์สามารถสรุปได้ว่าผู้พูดที่ใกล้ชิดชุมชนจะเลือกใช้คำศัพท์ลาวครั่งมากกว่าผู้ที่ไม่ใกล้ชิดชุมชนเสมอกล่าวคือเมื่อผู้พูดมีความใกล้ชิดชุมชนก็สามารถที่จะทำนายได้ว่ามีความสัมพันธ์กับการใช้ภาษาท้องถิ่นด้วย เกี่ยวกับการเลือกใช้คำศัพท์ลาวครั่งและคำศัพท์ที่ยืมมาจากภาษาไทยมาตรฐาน พบว่าในปัจจุบันมีการใช้คำศัพท์ลาวครั่งน้อยกว่าคำศัพท์ไทยมาตรฐานซึ่งจะพบมากในกลุ่มของคนรุ่นใหม่ที่ได้รับอิทธิพลทางด้านการศึกษาการใช้ภาษาของคนในชุมชนนี้กำลังอยู่ในระหว่างการเปลี่ยนแปลงดังจะเห็นได้จากการใช้คำศัพท์ลาวครั่งน้อยลงและใช้คำศัพท์ไทยมาตรฐานมากขึ้นตามลำดับอายุซึ่งสันนิษฐานได้ว่าต่อไปในอนาคตคำศัพท์ลาวครั่งอาจสูญหายไปและไม่พบการใช้ภาษาลาวครั่งในการติดต่อสื่อสารกัน