ผลของความถี่ในการสอบย่อยต่อความคงอยู่ของการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของความถี่ในการสอบย่อยที่มีต่อความคงอยู่ของการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนพิชัย จังหวัดอุตรดิตถ์ จำนวน 168 คน แบ่งเป็น 4 กลุ่ม กลุ่มละ 42 คน แต่ละกลุ่มมีนักเรียนที่มีระดับพื้นความรู้เดิมทางคณิตศาสตร์สูง ปานกลาง และต่ำเท่ากัน สุ่มเป็นกลุ่มทดลอง 3 กลุ่ม กลุ่มควบคุม 1 กลุ่ม โดยกลุ่มทดลองที่ 1 ได้รับการสอบย่อยด้วยความถี่สูง (สอบทุกๆ สัปดาห์) กลุ่มทดลองที่ 2 ได้รับการสอบย่อยด้วยความถี่ปานกลาง (สอบทุกๆ 2 สัปดาห์) กลุ่มทดลองที่ 3 ได้รับการสอบย่อยด้วยความถี่ต่ำ (สอบทุกๆ 3 สัปดาห์) ส่วนกลุ่มควบคุมไม่ได้รับการสอบย่อย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ ค101 คือแบบสอบย่อย 3 แบบสอบรวม 2 ฉบับ การวิเคราะห์ข้อมูลใช้ t-test การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-way Analysis of Variance) และการวิเคราะห์ความแปรปรวนสองทาง (Two-way Analysis of Variance) ผลการวิจัยพบว่า 1.นักเรียนที่ได้รับการสอบย่อยมีความคงอยู่ของการเรียนรู้คณิตศาสตร์สูงกว่านักเรียนที่ไม่ได้รับการสอบย่อย อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. นักเรียนที่ได้รับการสอบย่อยด้วยความถี่สูงมีความคงอยู่ของการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์สูงกว่านักเรียนที่ได้รับการสอบย่อยด้วยความถี่ต่ำ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3. นักเรียนที่มีระดับพื้นความรู้เดิมทางคณิตศาสตร์ต่างกันมีความคงอยู่ของการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์แตกต่างกัน โดยกลุ่มที่มีระดับพื้นความรู้เดิมทางคณิตศาสตร์สูงมีความคงอยู่ของการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์สูงกว่ากลุ่มที่มีระดับพื้นความรู้เดิมทางคณิตศาสตร์ปานกลาง และต่ำ ตามลำดับ 4. ไม่มีข้อมูลเพียงพอที่จะสรุปว่ามีปฏิสัมพันธ์ระหว่างระดับพื้นความรู้เดิมทางคณิตศาสตร์กับความถี่ในการสอบย่อยต่อความคงอยู่ของการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05