ผลการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มที่มีต่อความพึงพอใจในชีวิตของผู้สูงอายุ

Abstract

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มที่มีต่อความพึงพอใจในชีวิตของผู้สูงอายุ และเพื่อเปรียบเทียบการเปลี่ยนแปลงความพึงพอใจในชีวิตของผู้สูงอายุภายหลังได้รับการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม กับผู้สูงอายุที่ไม่ได้รับการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้สูงอายุ จำนวน 42 คน จัดเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม โดยการจับคู่ กลุ่มทดลองเป็นกลุ่มที่ได้รับการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มที่วัดโดยผู้วิจัย เครื่องมือที่ใช้คือ แผนการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น และแบบสอบถามเพื่อวัดความพึงพอใจในชีวิต ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นโดยพัฒนาจากแบบวัดความพึงพอใจในชีวิตของผู้สูงอายุ ของนิวการ์เทนและคณะ (1961) ผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาและความเที่ยงของเครื่องมือได้ค่า α = .70 ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. ผลการเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยคะแนนความพึงพอใจในชีวิตรายด้านทุกด้านและโดยรวมของผู้สูงอายุที่ได้รับการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม พบว่าหลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. ผลการเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยคะแนนความพึงพอใจในชีวิตโดยรวม ของผู้สูงอายุที่ไม่ได้รับการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม พบว่าสูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 เมื่อเปรียบเทียบรายด้าน พบว่า ทั้งสี่ด้านไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 3. ผลการเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยของคะแนนความแตกต่างระหว่างความพึงพอใจในชีวิตก่อนและหลังการทดลอง พบว่าผู้สูงอายุที่ได้รับการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มมีค่าเฉลี่ยของความแตกต่างของคะแนนความพึงพอใจในชีวิตเพิ่มขึ้นมากกว่าผู้สูงอายุที่ไม่ได้รับการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05