การวิเคราะห์แบบการเรียนศิลปะปฏิบัติของนักเรียนอาชีวศึกษา: กรณีศึกษาสาขาวิชาคอมพิวเตอร์กราฟิก

Abstract

งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อวิเคราะห์แบบการเรียนศิลปะปฏิบัติของนักเรียนอาชีวศึกษาสาขาวิชาคอมพิวเตอร์กราฟิก 2) เพื่อศึกษาแบบการเรียนศิลปะปฏิบัติกับภูมิหลังต่างกันในเรื่องเพศ ระดับชั้นปี ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และวิทยาลัย ภายใต้สมมติฐานของการวิจัยคือภูมิหลังที่แตกต่างกันมีผลต่อแบบการเรียนศิลปะปฏิบัติแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ .05 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยคือ นักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ สาขาวิชาคอมพิวเตอร์กราฟิก สถาบันการอาชีวศึกษาภาคกลาง 4 จำนวน 226 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม ชนิดประเมินค่า 5 ช่วงคะแนน แบบสัมภาษณ์กึ่งมีโครงสร้าง และแบบวิเคราะห์ผลงานศิลปะชนิดตรวจสอบรายการเกี่ยวกับแบบการเรียนศิลปะปฏิบัติ 4 แบบ ตามแนวคิดของ จอห์น เอ ไมเคิล ได้แก่ 1) แบบการเรียนศิลปะปฏิบัติปฐมแบบเชิงกล 2) แบบการเรียนศิลปะปฏิบัติปฐมแบบดั้งเดิม 3) แบบการเรียนศิลปะปฏิบัติปฐมแบบเชิงปัญญา 4) แบบการเรียนศิลปะปฏิบัติปฐมแบบสหัชญาณและอารมณ์ ซึ่งวิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าด้วยร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และการทดสอบค่าเอฟ ผลการวิจัยพบว่า 1) จากแบบการเรียนศิลปะปฏิบัติทั้ง 4 แบบ นักเรียนส่วนใหญ่มีลักษณะแบบการเรียนศิลปะปฏิบัติปฐมแบบเชิงเชิงกลมากที่สุด รองลงมา ได้แก่ แบบการเรียนศิลปะปฏิบัติปฐมแบบเชิงปัญญา ศิลปะปฏิบัติปฐมแบบสหัชญาณและอารมณ์ ตามลำดับ ส่วนแบบการเรียนศิลปะปฏิบัติที่พบน้อยที่สุด คือ แบบการเรียนศิลปะปฏิบัติปฐมแบบดั้งเดิม 2) เมื่อวิเคราะห์เปรียบเทียบแบบการเรียนศิลปะปฏิบัติจำแนกตามภูมิหลังเกี่ยวกับเพศ ระดับชั้นปี ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน วิทยาลัย และจากการทดสอบสมมติฐานการวิจัย พบว่า ภูมิหลังเรื่องเพศ ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และวิทยาลัย มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05 ส่วนระดับชั้นปีไม่มีความแตกต่างกันของแบบการเรียนศิลปะปฏิบัติทั้ง 4 แบบ ตามระดับนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05