ผลของเฮปทานอล คาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลส และไคโทซานต่อการกำจัดหมึกเฟล็กโซกราฟีฐานน้ำด้วยวิธีลอยฟองอากาศ

Abstract

การกำจัดหมึกเฟล็กโซกราฟีฐานน้ำโดยทั่วไปจะใช้วิธีการล้าง เนื่องจากสมบัติความชอบน้ำของหมึก หากแต่วิธีนี้เป็นการสิ้นเปลืองน้ำ การกำจัดหมึกออกด้วยวิธีลอยฟองอากาศเป็นวิธีหนึ่งที่ช่วยลดปริมาณน้ำที่ใช้ในการกำจัดหมึกออกได้ แต่อาจไม่ได้ประสิทธิภาพที่ดีนัก เนื่องจากอนุภาคของหมึกมีขนาดเล็กเกินไป งานวิจัยนี้จึงศึกษาการใช้สารเคมีที่เป็นตัวแปร 3 ชนิดร่วมกัน คือเฮปทานอล คาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลส และไคโทซาน ในการเพิ่มประสิทธิภาพของการลอยฟองอากาศ โดยแต่ละชนิดจะมีการศึกษา 3 ระดับ คือ เฮปทานอลร้อยละ 0, 3, 6 ของน้ำหนักเยื่อแห้ง คาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสร้อยละ 0, 0.2, 0.4 ของน้ำหนักเยื่อแห้ง และไคโทซานร้อยละ 0, 0.1, 0.3 ของน้ำหนักเยื่อแห้ง ทั้งนี้ปัจจัยที่ใช้พิจารณาประสิทธิภาพของการกำจัดหมึกออก ได้แก่ ปริมาณผลผลิตที่ได้ สภาพระบายน้ำ ลักษณะสัณฐานวิทยาของเส้นใย ปริมาณหมึกที่เหลืออยู่ ความขาวสว่าง ความทึบแสง ความเรียบ ดัชนีความแข็งแรงต่อแรงดึง และดัชนีความต้านทานแรงฉีก ซึ่งจากการทดลองพบว่าการใส่สารเคมี โดยเฉพาะคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสสามารถช่วยให้กระดาษที่ผลิตได้มีปริมาณหมึกที่เหลืออยู่ต่ำลงและมีความขาวสว่างเพิ่มขึ้น นอกจากนี้สมบัติความแข็งแรงของกระดาษ ซึ่งวัดจากดัชนีความแข็งแรงต่อแรงดึงและดัชนีความต้านทานแรงฉีกพบว่า กระดาษที่ขึ้นรูปได้หลังจากกำจัดหมึกออกด้วยวิธีลอยฟองอากาศมีความแข็งแรงเพิ่มมากขึ้น โดยการใช้คาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสจะให้ประสิทธิภาพโดยรวมดีกว่าการใช้เฮปทานอล และไคโทซาน โดยยังพบอีกว่าการใช้ไคโทซานนอกจากจะให้ประสิทธิภาพในการกำจัดหมึกต่ำที่สุดแล้ว เมื่อใช้ร่วมกับสารเคมีชนิดอื่นจะทำให้ประสิทธิภาพของสารเคมีนั้นๆ ลดลงทั้งนี้เนื่องจากความเป็นประจุบวกของไคโทซาน