ธรณีวิทยาโครงสร้างของหินไนส์สิกแกรนิตหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์

Abstract

งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาเกี่ยวกับลักษณะและวิวัฒนาการของธรณีวิทยาโครงสร้างของหินไนส์สิกแกรนิต หัวหิน บริเวณเขาหินแกรนิตที่วางตัวในแนวตะวันตกเฉียงเหนือ-ตะวันออกเฉียงใต้ ค่อนไปทางเหนือ-ใต้ ในพื้นที่อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ซึ่งได้แบ่งการศึกษาออกเป็น 2 ระดับ คือ ระดับมัชฌิมภาคและระดับจุลภาค พบว่าลักษณะธรณีวิทยาโครงสร้างของหินโผล่ส่วนใหญ่มีการวางตัวของแนวริ้วขนาน (foliation) และโครงสร้างย่อยชนิดเส้น (lineation) อยู่ในแนวตะวันตกเฉียงเหนือ-ตะวันออกเฉียงใต้ และแนวเหนือ-ใต้ นอกจากนั้นยังพบเม็ดแร่เฟลด์สปาร์ที่แสดงลักษณะการเฉือนแบบซ้ายเข้า (sinistral shear sense) และจากการศึกษาโดยแผ่นหินบางภายใต้กล้องจุลทรรศน์ พบโครงสร้างจุลภาคที่แสดงลักษณะการเฉือนแบบซ้ายเข้าในผลึกแร่ไบโอไทต์ และแสดงการเปลี่ยนลักษณะในผลึกแร่ควอตซ์และเฟลด์สปาร์ ซึ่งบ่งบอกถึงอุณหภูมิขณะเกิดการเปลี่ยนลักษณะประมาณ 300 ถึง 500 องศาเซลเซียส นอกจากนั้นยังพบกลุ่มแร่ที่บ่งบอกถึงการถูกแปรสภาพในชุดลักษณ์การแปรสภาพแบบกรีนชีสต์ (greenschist facies) ถึงแบบแอมฟิโบไลต์ (amphibolite facies) สำหรับวิวัฒนาการของธรณีวิทยาโครงสร้างนั้น ได้แบ่งการเปลี่ยนลักษณะออกเป็น 4 ช่วงที่อาจจะสัมพันธ์กับธรณีแปรสัณฐานของประเทศไทยและสัมพันธ์กับการเคลื่อนที่ของรอยเลื่อนเจดีย์สามองค์ที่อยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของพื้นที่ศึกษา โดยเริ่มจากการเกิดหินแกรนิตที่เกิดในช่วงตอนปลายของยุคไทรแอสซิก จากนั้นเกิดการเฉือนแบบซ้ายเข้าและการเปลี่ยนลักษณะแบบอ่อนนิ่ม (ductile deformation) ในทิศเกือบเหนือ-ใต้ ทำให้เกิดแนวริ้วขนานและโครงสร้างย่อยชนิดเส้น ซึ่งสัมพันธ์กับเหตุการณ์ที่แผ่นเปลือกโลกพม่าตะวันตกชนกับแผ่นเปลือกโลกไซบูมาสุที่เกิดในช่วงตอนปลายของยุคครีเทเชียส ต่อมามีแรงอัดเข้ามากระทำในทิศเกือบตะวันตก-ตะวันออก ทำให้มีการเปลี่ยนแปลงแนวการวางตัวของแนวริ้วขนานและโครงสร้างย่อยชนิดเส้น ซึ่งสัมพันธ์กับเหตุการณ์แผ่นเปลือกโลกอินเดียชนกับแผ่นเปลือกโลกยูเรเซียในช่วงตอนต้นของสมัยอีโอซีน และสุดท้ายเกิดแรงดึงและเปลี่ยนลักษณะแบบแตกเปราะ (brittle deformation) ทำให้เกิดรอยเลื่อนแนวระดับแบบขวาเข้า และมีการเลื่อนตัวของเขาในแนวตะวันออกเฉียงเหนือ-ตะวันตกเฉียงใต้ ซึ่งสัมพันธ์กับเหตุการณ์การเปลี่ยนทิศทางของแรงจากการชนของแผ่นเปลือกโลกอินเดียในสมัยโอลิโกซีน