การกำจัดสารหนูในน้ำด้วยกระบวนการตกตะกอน

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาปัจจัยบางประการที่มีผลต่อการกำจัดสารหนูในน้ำด้วยการตกตะกอน ทดลองในห้องปฏิบัติการ ปัจจัยที่ศึกษา ได้แก่ พีเอช ชนิดและปริมาณของโคแอกกูแลนด์ ชนิดและปริมาณสารหนูที่ปนเปื้อนและประสิทธิภาพของคลอรีน โคแอกกูแลนต์ที่ศึกษา 3 ชนิด ได้แก่ สารส้ม เฟอร์ริคคลอไรด์ และเฟอร์ริคซัลเฟต ปริมาณโคแอกกูแลนต์ 20-40 มิลลิกรัมต่อลูกบาศก์เดซิเมตรพีเอชในช่วง 6.5 -8.5 รูปของสารหนูที่กำจัดได้แก่ อาร์เซไนต์ และอาร์เซเนต และการเพิ่มประสิทธิภาพ การตกตะกอน ด้วยการออกซิไดส์ด้วยคลอรีน หลักการสำคัญที่ใช้ในการศึกษา ได้แก่ การตกตะกอน โดยใช้เครื่องจาร์เทสต์ และการตรวจวิเคราะห์สารหนูด้วยวิธี Silver diethydithiocarbamate โดยใช้เครื่องสเปคโตรโฟโตมิเตอร์ วัดที่ความยาวคลื่น 535 นาโนเมตร ผลการศึกษาพบว่า เฟอร์ริคซัลเฟตมีประสิทธิภาพ ในการกำจัดอาร์เซไนต์ในน้ำสังเคราะห์ได้ดีที่สุด และกำจัดสารหนูในน้ำธรรมชาติได้จนมีปริมาณต่ำกว่า 0.05 มิลลิกรัมต่อลูกบาศก์เดซิเมตร ตามเกณฑ์คุณภาพน้ำดื่มขององค์การอนามัยโลก สารส้มจะกำจัดอาร์เซเนตในน้ำสังเคราะห์ได้ดี ส่วนเฟอร์ริคคลอไรด์กำจัดอาร์เซไนต์ได้ดีกว่าเซเนต แต่ยังคงมีสารหนูคงเหลือมากกว่า 0.05 มิลลิกรัมต่อลูกบาศก์เดซิเมตร สำหรับการตกตะกอนด้วยสารส้ม และเฟอร์ริคคลอไรด์ในช่วงพีเอชที่ศึกษา สามารถกำจัดสารหนูได้ไม่แตกต่างกัน และการเติมคลอรีนก่อนตกตะกอนด้วยโคแอกกูแลนต์ทั้ง 3 ชนิด จะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการกำจัดสารหนูได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ α = 0.05 (p < 0.05)