ความสัมพันธ์ระหว่างความว้าเหว่ อารมณ์ซึมเศร้า การเห็นคุณค่าในตนเอง การควบคุมตนเอง ความไม่มั่นคงทางอารมณ์ กับการใช้อินเทอร์เน็ตปริมาณมากเกินไป

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง ความว้าเหว่ อารมณ์ซึมเศร้า การเห็นคุณค่าในตนเอง การควบคุมตนเอง ความไม่มั่นคงทางอารมณ์ กับการใช้อินเทอร์เน็ตปริมาณมากเกินไป โดยเก็บรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างซึ่งเป็นนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ระดับปริญญาตรี จำนวน 151 คน โดยใช้เครื่องมือในการวิจัย ได้แก่ มาตรวัดการใช้อินเทอร์เน็ตปริมาณมากเกินไป มาตรวัดความว้าเหว่ มาตรวัดอารมณ์ซึมเศร้า มาตรวัดการเห็นคุณค่าในตนเอง มาตรวัดการควบคุมตนเอง และมาตรวัดความไม่มั่นคงทางอารมณ์ ผลการวิจัยสนับสนุนสมมติฐานที่เกี่ยวข้องกับปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการใช้อินเทอร์เน็ตมาเกินไป กล่าวคือ ความว้าเหว่มีสหสัมพันธ์ทางบวกกับการใช้อินเทอร์เน็ตปริมาณมากเกินไปอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = .32, p < .01, หนึ่งหาง) อารมณ์ซึมเศร้ามีสหสัมพันธ์ทางบวกกับการใช้อินเทอร์เน็ตปริมาณมากเกินไปอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = .32, p < .01, หนึ่งหาง)การเห็นคุณค่าในตนเองมีสหสัมพันธ์ทางลบกับการใช้อินเทอร์เน็ตปริมาณมากเกินไปอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = -.30, p < .01, หนึ่งหาง) การควบคุมตนเองมีสหสัมพันธ์ทางลบกับการใช้อินเทอร์เน็ตปริมาณมากเกินไปอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = -.44, p < .01, หนึ่งหาง) ความไม่มั่นคงทางอารมณ์มีสหสัมพันธ์ทางบวกกับการใช้อินเทอร์เน็ตปริมาณมากเกินไปอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = .29, p < .01, หนึ่งหาง) ในส่วนของสมมติฐานที่เกี่ยวกับข้องกับการที่ความว้าเหว่ อารมณ์ซึมเศร้า การเห็นคุณค่าในตนเอง การควบคุมตนเอง และความไม่มั่นคงทางอารมณ์ร่วมกันทำนายการใช้อินเทอร์เน็ตปริมาณมากเกินไปนั้น พบว่า ได้รับการสนับสนุนในบางส่วน กล่าวคือ ตัวแปรอิสระทั้งหมดร่วมกันทำนายการใช้อินเทอร์เน็ตปริมาณมากเกินไปอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติได้ร้อยละ 24 (R2= .24, p < .001) แต่มีเฉพาะการควบคุมตนเองเท่านั้นที่มีนัยสำคัญทางสถิติในการทำนาย (β = -.34, p < .001)