วัสดุปูพื้นในโรงพยาบาล: กรณีศึกษา โรงพยาบาลศิริราช

Abstract

พื้น เป็นส่วนหนึ่งขององค์ประกอบอาคารที่มีผู้ใช้งานเกือบตลอดเวลา ดังนั้นการเลือกวัสดุปูพื้นในโรงพยาบาลจึงต้องมีมาตรฐานในการเลือกวัสดุปูพื้นที่ต้องคำนึงถึงความทนทาน การกันเสียง ความปลอดภัย และความสะดวกในการทำความสะอาด (Medical Facilities and Health Care, 2011) โดยผู้วิจัยเลือกโรงพยาบาลศิริราชเป็นกรณีศึกษา การศึกษานี้มีจุดประสงค์เพื่อ ศึกษาสภาพวัสดุปูพื้นในแต่ละพื้นที่ใช้สอยด้วยวิธีการสำรวจ และศึกษาความสะดวกในการดูแลรักษาด้วยวิธีการสอบถามจากหัวหน้าผู้ดูแลความสะอาด โดยทำการศึกษาเฉพาะอาคารในโรงพยาบาลศิริราชที่มีพื้นที่ใช้สอยให้บริการรักษาเท่านั้นจำนวน 20 หลัง ทั้งนี้ในพื้นที่บริการรักษาแบ่งออกเป็น 4 ประเภทคือ พื้นที่การรักษาพิเศษ พื้นที่หอผู้ป่วยใน พื้นที่วินิจฉัยและรักษา และ พื้นที่สนับสนุนคลินิก จากการศึกษาในพื้นที่การใช้สอยให้บริการรักษาพบวัสดุปูพื้นทั้งหมด 5 ชนิด คือ หินแกรนิต ไม้ หินขัด กระเบื้องเซรามิค และกระเบื้องยาง โดยพื้นที่การรักษาพิเศษพบ หินขัด และกระเบื้องยาง พื้นที่หอผู้ป่วยในพบ ไม้ หินขัด กระเบื้องเซรามิค และกระเบื้องยาง พื้นที่วินิจฉัยและรักษาพบ หินแกรนิต หินขัดชนิดหล่อในที่ กระเบื้องยางชนิดม้วน พื้นที่สนับสนุนคลินิกพบ กระเบื้องเซรามิค และกระเบื้องยาง โดยวัสดุที่มีสภาพดีมากคือ หินแกรนิต วัสดุที่ภาพรวมอยู่ในสภาพที่ดีคือ ไม้ หินขัดชนิดหล่อในที่ กระเบื้องยางชนิดม้วน วัสดุที่มีสภาพปานกลาง คือ กระเบื้องยางชนิดแผ่น และวัสดุที่มีสภาพทรุดโทรมมาก คือ กระเบื้องเซรามิคในพื้นที่หอผู้ป่วยใน และหินขัดชนิดแผ่นสำเร็จรูปในพื้นที่การรักษาพิเศษ และวัสดุที่ดูแลง่าย คือ หินแกรนิต ไม้ หินขัดหล่อในที่ วัสดุที่ความสะดวกในการดูแลปานกลาง คือ กระเบื้องยางชนิดม้วน และวัสดุที่ดูแลรักษายากคือ หินขัดชนิดแผ่นสำเร็จรูป และกระเบื้องยางชนิดแผ่น ดังนั้น พื้นที่การรักษาพิเศษ ใช้วัสดุหินขัดหล่อในที่ มีสภาพดีมาก ดูแลรักษาง่าย พื้นที่หอผู้ป่วยใน ใช้วัสดุไม้ หินขัดหล่อในที่ และกระเบื้องยางชนิดม้วนมีสภาพดี ดูแลรักษาง่าย แต่การใช้กระเบื้องเซรามิคจะมีสภาพทรุดโทรมเร็ว พื้นที่วินิจฉัยและรักษา ใช้วัสดุหินแกรนิต หินขัดหล่อในที่ และกระเบื้องยางชนิดม้วน มีสภาพดีมาก ดูแลรักษาง่าย และพื้นที่สนับสนุนคลินิก ใช้วัสดุกระเบื้องเซรามิค และกระเบื้องยางชนิดม้วน มีสภาพดีมากและดูแลรักษาง่าย