การสื่อสารกับภาวะผู้นำของพระเยซูในพระวรสารทั้งสี่

Abstract

การวิจัยเชิงคุณภาพนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) การสื่อสารที่แสดงความเป็นผู้นำของพระเยซู ในบริบทสังคมปาเลสไตน์ในอดีตที่ปรากฏอยู่ในพระวรสารทั้งสี่ฉบับ 2) ปัจจัยทีมีผลต่อการเป็นผู้นำของพระเยซู และ 3) ความเห็นของคริสตชนคาทอลิกชาวไทย ต่อภาวะผู้นำของพระเยซูในบริบทสังคมไทยปัจจุบัน โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยด้วยการศึกษาวิเคราะห์จากเอกสารเป็นหลัก และการเก็บข้อมูลประกอบโดยใช้แบบสอบถามกับกลุ่มตัวอย่างคริสตชนคาทอลิกชาวไทย 30 คน ด้วยวิธีการสุ่มตัวอย่าง แบบเจาะจง ผลการวิจัยพบว่า ในบริบทสังคมปาเลฃสไตน์ในอดีต พระเยซูสื่อสารเรื่อง "อาณาจักรของพระเจ้า" กับผู้รับสารหลากหลายกลุ่ม ด้วยวิธีการและกลยุทธ์ในการสื่อสารทั้งวัจนภาษา อวัจนภาษา การสื่อสารเพื่อโน้มน้าวใจด้วยหลักแรงจูงใจของอริสโตเติล และการสื่อสารด้วยสัญญะ แตกต่างกันไปตามกลุ่มเป้าหมาย สถานการณ์ และสภาพแวดล้อม ทั้งนี้พบว่าพระเยซูเลือกใช้แรงจูงด้านความน่าเชื่อถือของผู้พูดและหลักเหตุผลมากที่สุด นอกจากนี้ยังพบกระบวนการสื่อสารเชิงพฤติกรรมของพระเยซู ที่นำไปสู่ภาวะผู้นำที่มีความสามารถพิเศษตามแนวคิดของ Jay A. Conger ด้วย ปัจจัยที่มีผลต่อการเป็นผู้นำของพระเยซู ได้แก่ 1) ปัจจัยจากตัวผู้นำเอง 2) ปัจจัยในผู้รับสาร และ 3) ปัจจัยทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมในบริบทสังคมปาเลสไตน์ในอดีต ทั้งนี้พบข้อสังเกตว่าการรับรู้และถ่ายทอดภาวะผู้นำของพระเยซู จะแปรไปตามภูมิหลังของผู้นิพนธ์พระวรสาร โดยภาพลักษณ์ความเป็นผู้นำของพระเยซูที่สาวกรับรู้และถ่ายทอดไว้ในพระวรสาร แสดงถึงความเป็นผู้ยึดมั่นในคุณธรรมมากที่สุด ซึ่งเป็นปัจจัยในตัวผู้สื่อสารที่คริสตชนคาทอลิกชาวไทยในยุคปัจจุบันรับรู้เช่นกัน ทั้งนี้คริสตชนกลุ่มตัวอย่างรับรู้ถึงอิทธิพลของพระเยซู ทั้งในด้านจิตใจและในด้านการดำเนินชีวิตไม่ต่างจากสาวกในอดีต