ความสัมพันธ์ระหว่างสัญญาณอะคูสติกกับการสึกหรอของดอกสว่านในเหล็กกล้า SS400

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างสัญญาณอะคูสติกกับการสึกหรอของดอกสว่านในเหล็กกล้า SS400 โดยใช้การทดลองสร้างความสึกหรอแก่ดอกสว่านเหล็กกล้าไฮลปีดด้วยการเจาะรูแผ่นเหล็กกล้า SS400 หนา 15 มิลลิเมตร จำนวน 1600 รูเจาะ ทำการทดลองโดยเปลี่ยนแปลง อัตราเร็วรอบ 2 ระดับ คือ 450 และ 710 รอบต่อนาที และอัตราการป้อน 2 ระดับ คือ 0.08 และ 0.20 มิลลิเมตรต่อรอบ ใช้ดอกสว่านทดลองเงื่อนไขละ 3 ดอก และนำสัญญาณอะคูสติกที่ได้มาวิเคราะห์การสะสมของสัญญาณ Energy Count และ Hit เพื่อใช้เป็นพารามิเตอร์สำหรับบ่งบอกสภาพการสึกหรอของ ดอกสว่าน และทำการทดลองวัดกำลังงานขาเช้าที่ใซในการเจาะของดอกสว่าน ทำการทดลองโดยเปลี่ยนแปลงอัตราเร็วรอบ 3 ระดับ คือ 280 450 และ 710 รอบต่อนาที และอัตราการป้อน 3 ระดับ คือ 0.08 0.12 และ 0.20 มิลลิเมตรต่อรอบ ใช้ดอกสว่านทดลองเงื่อนไขละ 1 ดอก เพื่อช่วยในการเปรียบเทียบ กำลังงานและสัญญาณอะคูสติกกับสภาพการสึกหรอของดอกสว่าน ผลการวิจัยพบว่าความสัมพันธ์ระหว่างค่า Energy และ Count กับการสึกหรอของดอกสว่านมีความสัมพันธ์ในลักษณะเชิงเส้น และเมื่อดอกสว่านเกิดการสึกหรอมากหรือมีการแตกบิ่นสัญญาณ Energy และ Count แสดงการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในลักษณะไม่ใช่เชิงเส้น ในขณะที่ค่า Hit ยังไม่ สามารถสรุปลักษณะความสัมพันธ์ที่ชัดเจนได้ เนื่องจากสัญญาณอะคูสติกมิความแปรปรวนค่อนข้างสูงอาจไม่เหมาะสมสำหรับการนำมาใช้ตรวจวัดการสึกหรอของดอกสว่าน แต่สามารถนำมาประยุกต์ใช้กับการตรวจจับการแตกบิ่นของดอกสว่านได้เพราะมีความไวสูง สำหรับความสัมพันธ์ระหว่างกำลังงานของเครื่องเจาะกับการสึกหรอของดอกสว่านพบว่ามีความสัมพันธ์ในลักษณะเชิงเส้นโดยมีความแปรปรวนเล็กน้อย และเมื่อดอกสว่านเกิดการสึกหรอจนไม่สามารถใช้การได้ค่ากำลังงานแสดงการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ดังนั้นสามารถนำกำลังงานของเครื่องเจาะเป็นตัวบ่งชี้ถึงการสึกหรอและการแตกบิ่นของดอกสว่านได้