อิทธิพลของสัดส่วนน้ำต่อซีเมนต์ต่อการทำเป็นก้อนแข็งของตะกอนโลหะหนักจากระบบบำบัดน้ำเสียอุตสาหกรรม

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของค่ากำลังอัดของก้อนแข็งเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงปริมาณน้ำในตะกอนแต่ละประเภท ความสัมพันธ์ของกำลังอัดของก้อนแข็งเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงค่าความหนาแน่นของตะกอน ความสัมพันธ์ของกำลังอัดเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงส่วนผสมตะกอนกับซีเมนต์ และปริมาณโลหะหนักในน้ำสกัดเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงส่วนผสมตะกอนกับซีเมนต์ โดยทำการแปรผันค่าปริมาณน้ำในตะกอนตั้งแต่ร้อยละ 0 ถึง 100 ของนำหนักตะกอนแห้ง และสัดส่วน ตะกอนต่อซีเมนต์ตังแต่ 0.5 ถึง 1.75 เท่าของน้ำหนักซีเมนต์ อ้างอิงมาตรฐานตามประกาศกระทรวงอุตสาหกรรมฉบับที่ 6 (พ.ศ. 2540) ปัจจัยที่ทำการศึกษา ได้แก่ ค่ากำลังอัด ปริมาณโลหะหนักในน้ำสกัดและปริมาณน้ำในตะกอนที่เหมาะสมสำหรับการหล่อก้อนแข็ง ผลการทดลองพบว่า ตะกอนจากอุตสาหกรรมฟอกหนังมีโครเมียมในน้ำสกัด 15.33 มก./ล. ประกอบรถยนต์มีตะกั่วในน้ำสกัด 5.67 มก./ล. ผลิตแบตเตอรี่มีตะกั่วในน้ำสกัด 8.97 มก./ล. รีดเหล็กมีโครเมียมในน้ำสกัด 7.11 มก./ล. ผลิตจอภาพมีตะกั่วในน้ำสกัด 5.31 มก./ล. และผลิตสารกึ่งตัวนำมีตะกั่วในน้ำสกัด 6.52 มก./ล. ซึ่งเป็นปริมาณโลหะหนักที่เกินเกณฑ์ประกาศกระทรวงอุตสาหกรรมฉบับที่ 6 จัดเป็นของเสียอันตรายจึงนำมาหล่อเป็นก้อนแข็ง ค่าปริมาณน้ำในตะกอนที่เหมาะสมมีค่าร้อยละ 49 62 65 5 74 และ 55 ของน้ำหนักตะกอนแห้งตามลำดับ ค่าความดูดซึมน้ำของตะกอนที่สภาวะอิ่มตัวผิวแห้งนำมาแทนปริมาณน้ำในตะกอนที่เหมาะสมได้ ค่ากำลังอัดและความหนาแน่นของก้อนแข็งทุกตัวอย่างตะกอนผ่านเกณฑ์ที่กำหนด ในขณะที่ปริมาณโลหะหนักในน้ำสกัดก้อนแข็งอุตสาหกรรมฟอกหนังผ่านมาตรฐานที่ส่วนผสมตะกอนต่อซีเมนต์ 0.5:1 และ 0.75:1 ส่วนตะกอนอื่นนั้นผ่านมาตรฐานในทุกอัตราส่วนผสม การเพิ่มสัดส่วนตะกอนในก้อนแข็งทำให้กำลังอัดลดลง ปริมาณโลหะหนักในน้ำสกัดเพิ่มขึ้น เนื่องจากปริมาณซีเมนต์ในก้อนแข็งลดลงทำให้ความสามารถในการจับยึดโลหะหนักในก้อนแข็งลดลง และไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างกำลังอัดกับความหนาแน่นของตะกอน แต่อย่างไรก็ดีหากทำการแบ่งประเภทตะกอนตามกระบวนการผลิต ที่มาของตะกอน ชนิด ปริมาณของสารอินทรีย์และสารอนินทรีย์ในตะกอน จะพบว่ากำลังอัดมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นตามค่าความหนาแน่นของตะกอน