การศึกษาการใช้โปรแกรมส่งเสริมคุณภาพชีวิตสตรีวัยหมดระดู

Abstract

การวิจัยกึ่งทดลองนี้ มีวัตถุประสงค์เพี่อศึกษาผลของการใช้โปรแกรมส่งเสริมคุณภาพชีวิตสตรีวัยหมดระดู ต่อความรู้ ทัศนคติ และการปฏิบัติตนของสตรีวัยหมดระดู กลุ่มตัวอย่างของการวิจัยครั้งนี้ เป็นสตรีที่หมดระดูตามธรรมชาติ อายุไม่เกิน 60 ปี ไม่จำกัดระดับการศึกษาและสถานภาพสมรส ซึ่งทำงานที่กองบัญชาการทหารสูงสุด กรุงเทพมหานคร จำนวน 160 คน โดยแบ่งเป็นกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง จำนวนกลุ่มละ 80 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย โปรแกรมส่งเสริมคุณภาพชีวิตสตรีวัยหมดระดู และแบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคลทั่วไปแบบสอบถามเกี่ยวกับความรู้ ทัศนคติ และการปฏิบัติตนของสตรีวัยหมดระดู สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ paired t — test และ unpaired t - test ในการทดสอบสมมติฐาน ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มทดลอง มีค่าเฉลี่ยคะแนนในส่วนความรู้ ทัศนคติ และการปฏิบัติตนก่อนและหลังการใช้โปรแกรม แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) ขณะที่กลุ่มควบคุมมีค่าเฉลี่ยคะแนนในส่วนความรู้ ทัศนคติ และการปฏิบัติตนในการทำแบบสอบถาม ครั้งแรก และครั้งหลัง ไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญ (p > 0.05) ผลเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยคะแนน ครั้งหลังของกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.05) การศึกษาผลของการใช้โปรแกรมส่งเสริมคุณภาพชีวิตสตรีวัยหมดระดู แสดงให้เห็นถึงประโยชน์ซึ่งเกิดแก่กลุ่มสตรีวัยหมดระดู จึงเห็นควรพิจารณานำโปรแกรมดังกล่าวเข้าเป็นส่วนหนึ่งในการส่งเสริมสุขภาพสตรีวัยหมดระดู