การฟื้นฟูสภาพของเสียซีโอไลต์ซึ่งปนเปื้อนคลอไรด์ด้วยกระบวนการทางเคมีและกายภาพ

Abstract

งานวิจัยนี้ศึกษาการฟื้นฟูสภาพของเสียซีโอไลต์ที่ใช้ในกระบวนการกำจัดก๊าซไฮโดรเจนคลอไรด์ ซึ่งปนเปื้อนอยู่ในก๊าซไฮโดรเจนในโรงกลั่นน้ำมัน โดยทำการศึกษาวิธีการฟื้นฟูสภาพของเสียซีโอไลต์โดยใช้สารละลายกรดและด่าง สารละลายกรดและด่างร่วมกับความร้อน และไฟฟ้าเคมี โดยทำการศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิภาพการฟื้นฟูได้แก่ความเข้มข้นของสารละลาย ระยะเวลาการเกิดปฏิกิริยา อุณหภูมิของสารละลาย ความหนาแน่นของกระแสไฟฟ้า และค่าพีเอชเริ่มต้นของสารละลายอิเล็กโทรไลต์ ที่มีผลต่อการฟื้นฟูสภาพของเสียซีโอไลต์ดังกล่าวเทียบกับน้ำปราศจากไอออน รวมทั้งการศึกษาองค์ประกอบ โครงสร้าง พื้นที่ผิว ปริมาตรรูพรุนและขนาดของรูพรุนของซีโอไลต์ที่ผ่านการฟื้นฟูสภาพแล้วด้วยวิธีการวิเคราะห์ XRD XRF SEM และ BET พบว่าสภาวะการฟื้นฟูของเสียซีโอไลต์ที่เหมาะสมที่ดีที่สุดคือการใช้สารละลายด่างโซเดียมไฮดรอกไซด์ 0.3 โมลาร์ ที่ระยะเวลา 60 นาที มีประสิทธิภาพสูงสุดการคายคลอไรด์เท่ากับร้อยละ 81.86 โดยมีปริมาณคลอไรด์เหลือในของเสียซีโอไลต์ ต่ำสุดเท่ากับ 3.88 มก.คลอไรด์ต่อกรัมซีโอไลต์ ผลการวิเคราะห์โครงสร้างและองค์ประกอบจากการฟื้นฟูสภาพของเสียซีโอไลต์ด้วยสารละลายด่างโซเดียมไฮดรอกไซด์ก่อให้เกิดการสร้างผลึกที่ดีกว่า ซึ่งรูปแบบโครงสร้างใกล้เคียงกับซีโอไลต์บริสุทธิ์ สอดคล้องกับองค์ประกอบหลักของซีโอไลต์โดยเฉพาะปริมาณโซเดียม ซึ่งเป็นองค์ประกอบสำคัญที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการกำจัดก๊าซไฮโดรเจนคลอไรด์ จึงเป็นสภาวะการทดลองที่เหมาะสมที่สุดที่มีแนวโน้มการนำกลับมาใช้ใหม่และยังสามารถลดการเกิดของเสียจากการกำจัดของเสียซีโอไลต์ด้วยวิธีการฝังกลบและการเผา