ผลของการให้ข้อมูลอย่างมีแบบแผนร่วมกับการฝึกอานาปานสติต่อความสามารถในการดูแลตนเองและความวิตกกังวลของผู้ติดเชื้อเอ็ชไอวี

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความวิตกกังวลและความสามารถในการดูแลตนเองก่อนและหลังการให้ข้อมูลอย่างมีแบบแผนร่วมกับการฝึกอานาปานสติของผู้ติดเชื้อเอ็ชไอวี และเพื่อเปรียบเทียบความวิตกกังวล ความสามารถในการดูแลตนเองของกลุ่มทดลองกับกลุ่มควบคุม กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ติดเชื้อเอ็ชไอวีตามคุณสมบัติที่กำหนดไว้ ซึ่งมารับบริการที่แผนกผู้ป่วยนอกและในคลินิกบริการทางการแพทย์และสังคมในช่วงกลางวันที่โรงพยาบาลกระบี่ จำนวน 40 คน จัดเข้ากลุ่มควบคุม 20 คน และกลุ่มทดลอง 20 คน โดยคำนึงถึงความคล้ายคลึงกันมากที่สุดในเรื่อง เพศ อายุ กลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ ในขณะที่กลุ่มทดลองได้รับการพยาบาลตามปกติ และได้รับข้อมูลอย่างมีแบบแผนร่วมกับการฝึกอานาปานสติจากผู้วิจัยเป็นเวลา 2 สัปดาห์ ประเมินความวิตกกังกลและความสามารถในการดูแลตนเองหลังการทดลองทันทีและภายหลังอีก 6 สัปดาห์ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ประกอบด้วย แบบบันทึกข้อมูลทั่วไป แบบประเมินความวิตกกังวลของสปิลเบอร์เกอร์แบบสอบถามความสามารถในการดูแลตนเองของผู้ติดเชื้อเอ็ชไอวี โดยมีค่าความเที่ยงวิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติทดสอบที วัดความแปรปรวนซ้ำแบบทางเดียว ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. ความวิตกกังวลหลังสิ้นสุดการทดลองทันที และหลังสิ้นสุดการทดลอง 6 สัปดาห์ของกลุ่มทดลองต่ำกว่าก่อน การทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.05) 2. ความสามารถในการดูแลตนเองหลังสิ้นสุดการทดลองทันที และหลังสิ้นสุดการทดลอง 6 สัปดาห์ของกลุ่มทดลองมากกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.05) 3. ความวิตกกังวลหลังสิ้นสุดการทดลองทันที และหลังสิ้นสุดการทดลอง 6 สัปดาห์ของกลุ่มทดลองต่ำกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.05) 4. ความสามารถในการดูแลตนเองหลังสิ้นสุดการทดลองทันทีของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมไม่แตกต่างกันแต่ความสามารถในการดูแลตนเองหลังสิ้นสุดการทดลอง 6 สัปดาห์ของกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.05)