ผลของการจัดกิจกรรมบำบัดต่อความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเอง ความคาดหวังในชีวิตและภาวะซึมเศร้าของเด็กที่ถูกทารุณกรรม

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการจัดกิจกรรมบำบัดต่อควารรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเองของเด็ก ที่ถูกทารุณกรรม ใช้รูปแบบการวิจัยเชิงทดลอง โดยมีกลุ่มควบคุม 1 กลุ่ม กลุ่มตัวอย่างเป็นเด็กที่ถูกทารุณกรรมทางกาย และ/หรือ ทางเพศ ที่มีอายุ 12-18 ปี ที่อยู่ในความดูแลของมูลนิธิคุ้มครองเด็ก การสุ่มตัวอย่างใช้วิธี Stratified Randomization เพื่อแบ่งเด็กออกเป็นกลุ่มทดลอง และกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 10 คน เด็กแต่ละคนจะได้รับการประเมิน ระดับสติปัญญาโดยเครื่องมือ Standard Progressive Matrices และแบบประเมินด้วยตนเอง 3 ฉบับ ก่อนและหลัง การทำกิจกรรมบำบัด คือ แบบประเมินความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเอง (Self-Esteem inventory : CSEI) ของ Coopersmith แบบประเมินด้วยตนเองด้านความคาดหวังในชีวิต และ แบบประเมินด้วยตนเองด้านภาวะซึมเศร้า (Child depression inventory : CDI) การวิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน Paired t-test และ Unpaired t-test ผลการวิเคราะห์พบว่า 1. หลังการเข้าร่วมกิจกรรมบำบัด เด็กในกลุ่มทดลองมีระดับคะแนนเฉลี่ยความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเอง เพิ่มขึ้นจาก 20.4 เป็น 25.1 ส่วนกลุ่มควบคุมเพิ่มขึ้นจาก 22.4 เป็น 23.7 ซึ่งทำให้ระดับคะแนนเฉลี่ยของความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเองของเด็กในกลุ่มทดลอง เพิ่มขึ้นมากกว่าเด็กในกลุ่มควบคุม ร้อยละ 10 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. หลังการเข้าร่วมกิจกรรมบำบัด เด็กในกลุ่มทดลองมีระดับคะแนนเฉลี่ยความคาดหวังในชีวิตเพิ่มขึ้นจาก 80.3 เป็น 87 ส่วนกลุ่มควบคุมมีคะแนนเฉลี่ยคงที่ แต่ระดับคะแนนความคาดหวังในชีวิตของกลุ่มทดลองที่เพิ่มขึ้นนั้น พบว่าไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ. 3. หลังการเข้าร่วมกิจกรรมบำบัด เด็กในกลุ่มทดลองมีระดับคะแนนเฉลี่ยภาวะซึมเศร้าลดลงจาก 19 เป็น 12.9 สวนกลุ่มควบคุมเพิ่มขึ้นจาก 15.6 เป็น 15.7 ซึ่งพบว่า ระดับคะแนนภาวะซึมเศร้าของกลุ่มทดลองที่ต่ำลงนั้น ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ. ผลการวิจัยสรุปว่า กิจกรรมบำบัดที่จัดขึ้นสามารถเพิ่มระดับความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเองของเด็กที่ถูก ทารุณกรรมได้ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ในขณะที่มิการเพิ่มของระดับความคาดหวังในชีวิต และลดภาวะซึมเศร้าได้ อย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ.