การนำกลับมาซึ่งน้ำมันหล่อลื่นพื้นฐานและแวกซ์ดิสทิลเลต โดยกระบวนการสเวตติง

Abstract

งานวิจัยนี้ศึกษาการแยกนามันหล่อลื่นพื้นฐานและเทกซ์ออกจากแวกซ์ดิสทิลเลตโดยกระบวนการสเวตติง ซึ่งแวกซ์ดิสทิลเลตเป็นผลพลอยไต้จากการกลั่นน้ำมันหล่อลื่นพื้นฐาน แวกซ์ดิสทิลเลตที่ได้มีปริมาณน้ำมันปนอยู่สูงกว่าค่าที่ตลาดต้องการ ดังนั้นจึงต้องทำการแยกนํ้ามันออกจากการศึกษาพบว่าต้องทำการสเวตถึงสองครั้งในแต่ละสารตัวอย่าง เพื่อให้ได้ค่าเปอร์เซ็นต์น้ำมันที่ปนอยู่ในแวกซ์ตามต้องการ โดยตัวแปรที่ศึกษาประกอบด้วย ช่วงอุณหภูมิที่ใช้สเวต เวลาที่ใช้สเวต และอัตราการให้ความร้อน ช่วงอุณหภูมิที่ใช้สเวตมีผลต่อการแยกน้ำมันจากแวกซ์ดิสทิลเลตมากที่สุดคือ ถ้าใช้อุณหภูมิที่ไม่เหมาะสมทำให้การสเวตเกิดขึ้นได้ไม่ดี ส่งผลต่อผลผลิตร้อยละของแวกซ์ สำหรับแวกซ์ดิสบิลเลตเกรด 60 N ช่วงอุณหภูมิที่ใช้สเวตครั้งที่ 1 คือ 30-48 องศาเซลเซียส และ 36-48 องศาเซลเซียสสำหรับการสเวตครั้งที่ 2 สำหรับแวกซ์ดิสบิลเลตเกรด 150 N ช่วงอุณหภูมิที่ใช้สเวตครั้งที่ 1 คือ 34-53 องศาเซลเซียส และ 40-53 องศาเซลเซียสสำหรับการสเวตครั้ง ที่ 2 รองลงมาคือเวลาที่ใช้สเวต ถ้าใช้เวลามากไปทำให้สิ้นเปลืองพลังงานมาก จากการทดลองเวลาที่เหมาะสมในการสเวตครั้งที่ 1 คือ 12 ชั่วโมง และการสเวตครั้งที่ 2 คือ 12 ชั่วโมง ทำให้ได้ค่า เปอร์เซ็นต์นำมันที่เหลืออยู่ในแวกซ์เท่ากับ 0.68 เปอร์เซ็นต์ และ0.60 เปอร์เซ็นต์สำหรับแวกซ์ดิสบิลเลตเกรด 60N และ 150N ตามลำดับ ซึ่งมีคุณภาพดีกว่าที่ตลาดต้องการ ซึ่งค่ามาตรฐานกำหนดไว้ที่ 1.0 เปอร์เซ็นต์ สำหรับแวกซ์ดิสทิลเลตเกรด 500N และ 150BS พบว่าไม่สามารถแยกนั้ามันออกจากแวกซ์,ได้ด้วยกระบวนการนี้ ในส่วนของอัตราการให้ความร้อนก็เป็นตัวแปรที่สำคัญตัวหนึ่ง ที่อัตราการให้ความร้อนตํ่าจะให้ปริมาณของผลิตภัณฑ์ชุดท้ายสูง