การบำบัดน้ำเสียจากสถานีบริการน้ำมันโดยระบบฟองลอย

Abstract

วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้ เพื่อหาสภาวะการทำงานที่มีประสิทธิภาพสูงสุดในการบำบัดน้ำเสียจากสถานีบริการน้ำมันโดยระบบฟองลอย สารเคมีที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ แบ่งเป็น 2 ประเภท คือ สารลดแรงตึงผิวและสารโคแอกกูแลนท์ โดยสารลดแรงตึงผิวที่ใช้ ได้แก่ โซเดียมโดเคดซิลซัลเฟต (เอสดีเดส) โดเดคซิลไทรเมทิลแอมโมเนียมโบรไมด์ (ดีทีเอบี) และโนนิลฟินอลเอทอกซีเลต (ทีอีอาร์ไอซี เอ็น 10 ) สารโคแอกกูแลนท์ที่ใช้ ได้แก่ แคทอิออนิกพอลิอิเล็คโทรไลต์ (โนวัส ซีอี 2680 พอลิเมอร์ 1154 แอล) แอนอิออนิกพอลิอิเล็คโทรไลต์ (เคมิฟลอค วีเอช 1007) นอนอิออนิกพอลิอิเล็คโทรไลต์ (เคมิฟลอค 720 ) และเกลือเฟอร์ริกคลอไรด์อุปกรณ์ทดลองระบบฟองลอยเป็นแบบคอลัมน์และแบบถัง โดยแบบคอลัมน์นั้นเป็นหลอดแก้ว มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 5 เซนติเมตร และสูง 118 เซนติเมตร ฟองอากาศมาจากการพ่นอากาศผ่านแผ่นเม็ดแล้ว (ซินเทอร์กลาส) ที่ฐานคอลัมน์ ส่วนระบบฟองลอยแบบถังทำด้วยวัสดุเหล็กไร้สนิม แบ่งเป็น 3 ส่วน มีความจุรวม 16 ลิตร ส่วนบนของถังมีเครื่องกวาดฟอง จากผลการทดลองพบว่า ปริสิทธิภาพการแยกน้ำมันขึ้นอยู่กับเวลาเก็บกักอัราการเป่าอากาศ ชนิดและความเข้มข้นของสารเคมีที่ใช้ โดยสารแคทอิออนิกพอลิอิเล็คโทรไลต์ (โนวัส ซีอี 2680 ) ให้ประสิทธิภาพการแยกน้ำมันสูงสุด สภาวะการทำงานที่เหมาะสมสำหรับรับบำบัดน้ำเสียจากสถานีบริการน้ำมัน ได้แก่ เวลาเก็บกัก 30 นาที อัตราการเป่าอากาศเท่ากับ 5.55x10³ม³/ม³ ของเหลว-วินาที และความเข้มข้นของสารแคทอิออนิกพอลิอิเล็คโทรไลต์ (วีนัส ซีอี 2680) เท่ากับ 100 มิลลิกรัมต่อลิตร ซึ่งจะให้ประสิทธิภาพการแยกน้ำมันสูงสุด เท่ากับ 100 เปอร์เซ็นต์ เมื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพการแยกน้ำมันของระบบฟองลอยทั้งสองแบบ พบว่าแบบคอลัมน์ให้ประสิทธิภาพการแยกน้ำมันสูงกว่าแบบถังอย่างมาก