ความสัมพันธ์ระหว่างการกระจายความหนาแน่นของราก ความลาดชันและลักษณะสมบัติบางประการของดิน บริเวณพื้นที่สวนยางพารา

Abstract

ศึกษาการกระจายความหนาแน่นของราก และลักษณะสมบัติบางประการของดินในสวนยางพาราบริเวณพื้นที่ลาดชัน 4 ระดับ คือพื้นที่ราบ พื้นที่ลาดชันน้อย พื้นที่ลาดชันปานกลาง และพื้นที่ลาดชันสูง ในอำเภอพิปูน จังหวัดนครศรีธรรมราช โดยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบ soil block ยางพาราเป็นไม้ยืนต้นที่มีระบบรากตื้น การกระจายของรากของรากยางพาราในแนวดิ่งพบว่า ความหนาแน่นของรากจะลดลงเมื่อพื้นที่มีความลาดชันสูงขึ้น โดยพื้นที่ราบมีความหนาแน่นของรากมากกว่าพื้นที่ลาดชันสูง การกระจายความหนาแน่นของรากในพื้นที่ราบจะมีค่ามาก ที่ระดับความลึก 0-40 เซนติเมตรจากผิวดิน แต่ในพื้นที่ลาดชันน้อย พื้นที่ลาดชันปานกลางและพื้นที่ลาดชันสูง รากส่วนใหญ่จะมีความหนาแน่นมากที่ระดับความลึก 20 เซนติเมตรจากผิวดิน ในทุกพื้นที่การกระจายความหนาแน่นของรากจะแตกต่างกันไปตามความลึกของดิน กล่าวคือ เมื่อความลึกเพิ่มขึ้นรากจะมีความหนาแน่นลดลง การกระจายของรากในแนวนอนพบว่ารากมีความหนาแน่นมากที่บริเวณโคนต้น และจะลดน้อยลงเมื่อระยะทางห่างออกไปจากโคนต้น โดยในพื้นที่ราบความหนาแน่นของรากจะค่อย ๆ ลดลงเมื่อระยะทางห่างจากโคนต้นเพิ่มขึ้นขึ้น ความหนาแน่นของรากนอกจากจะขึ้นกับความลึกและระยะทางห่างจากโคนต้นแล้ว ยังสัมพันธ์กับลักษณะสมบัติของดินคือความหนาแน่นของรากจะลดลงเมื่อความหนาแน่นรวมของดิน ปริมาณอนุภาคดินเหนียวความสามารถในการดูดยึดน้ำของดินสูงขึ้น และปริมาณอินทรียวัตถุในดินลดลง เมื่อพิจารณาถึงลักษณะสมบัติดินในพื้นที่ลาดชันทั้ง 4 ระดับจะเห็นได้ว่ามีลักษณะคล้ายคลึงกันคือลักษณะเนื้อดินส่วนใหญ่เป็นดินร่วนและดินร่วนเหนียว ความหนาแน่นรวมของดินจะเพิ่มขึ้นเมื่อระดับความลึกพิ่มขึ้น ความสามารถในการดูดยึดน้ำได้ของดินลดลงเมื่อระดับความลึกเพิ่มขึ้น ดินมีลักษณะเป็นกรดอ่อนในขณะที่ปริมาณอินทรียวัตถุในดินจะมากที่สุดบริเวณผิวดินและลดลงตามความลึกของดิน