การศึกษาพฤติกรรมการสื่อสารเพื่อลดความขัดแย้งของคู่สมรส

Abstract

ศึกษาระดับ ประสิทธิภาพในการสื่อสาร พฤติกรรมการสื่อสารเพื่อลดความขัดแย้ง และระดับความพึงพอใจในชีวิตสมรสของ คู่สมรสในกรุงเทพมหานคร ตลอดจนสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างลักษณะประชากรกับระดับประสิทธิภาพใน การสื่อสาร การจัดการกับความขัดแย้ง และระดับความพึงพอใจในชีวิตสมรส ตามลำดับ โดยใช้รูปแบบการวิจัย เชิงสำรวจ ซึ่งแบบสอบถามเป็นเครื่องมือหลักในการเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างที่เป็นคู่สมรสคู่เดียวกัน จำนวน 150 คู่ และเก็บข้อมูลเพิ่มเติมด้วย การสัมภาษณ์แบบเจาะลึกกับคู่สมรสจำนวน 15 คู่ ผลการวิจัย พบว่า 1. กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีระดับประสิทธิภาพในการสื่อสารสูง 2. ปัจจัยที่มีผลต่อระดับประสิทธิภาพในการสื่อสารของคู่สมรส คือ ระยะเวลาสมรส และ ระดับการศึกษา ส่วนปัจจัยที่ไม่มีผลต่อระดับประสิทธิภาพในการสื่อสาร คือ อาชีพ และ จำนวนบุตร 3. พฤติกรรมการสื่อสารเพื่อลดความขัดแย้งของกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ การพูดคุยกันอย่างเปิดเผย 4. ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการสื่อสารเพื่อลดความขัดแย้งของคู่สมรส ได้แก่ ระยะเวลาสมรส อาชีพ และ จำนวนบุตร ส่วนปัจจัยที่ไม่มีผลต่อพฤติกรรมการสื่อสารเพื่อลดความขัดแย้งของคู่สมรส คือ ระดับ การศึกษา 5. กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีระดับความพึงพอใจในชีวิตสมรสสูง 6. ปัจจัยที่มีผลต่อระดับความพึงพอใจในชีวิตสมรส ได้แก่ ระยะเวลาสมรส ระดับการศึกษา และจำนวนบุตร ส่วนปัจจัยที่ไม่มีผลต่อระดับความพึงพอใจในชีวิตสมรส คือ อาชีพ