การพัฒนารูปแบบการศึกษานอกโรงเรียนเพื่อปรับปรุงคุณภาพชีวิตและสังคม ตามแนวความคิดการพัฒนาที่ยั่งยืนในเขตอุตสาหกรรม

Abstract

สร้างเครื่องชี้วัดคุณภาพชีวิตและสังคม ตามแนวคิดการพัฒนาที่ยั่งยืนในเขตอุตสาหกรรม และเพื่อพัฒนารูปแบบการศึกษานอกโรงเรียน เพื่อปรับปรุงคุณภาพชีวิตและสังคม ตามแนวคิดการพัฒนาที่ยั่งยืนในเขตอุตสาหกรรม งานวิจัยนี้เป็นการจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการศึกษาเอกสาร การศึกษาภาคสนามโดยใช้การประเมินสภาพแบบมีส่วนร่วม (PRA) เก็บข้อมูลด้วยวิธีการสนทนากลุ่ม สัมภาษณ์เจาะลึก สังเกตแบบมีส่วนร่วมและไม่มีส่วนร่วม ในชุมชนอุตสาหกรรม 2 แห่งในภาคกลาง ในส่วนการพัฒนารูปแบบศึกษานอกโรงเรียนนั้นได้วิเคราะห์ข้อมูลภาคสนาม และนำเสนอรูปแบบการศึกษานอกโรงเรียน จากนั้นให้ผู้เชี่ยวชาญตรวจสอบ ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. เครื่องชี้วัดคุณภาพชีวิตและสังคม ตามแนวคิดการพัฒนาที่ยั่งยืน สร้างขึ้นจากกระบวนการมีส่วนร่วมของประชาชน ในการกำหนดปัญหาและความต้องการ และแนวทางแก้ไข สามารถสร้างเครื่องชี้วัดคุณภาพชีวิตและสังคมได้ 8 ด้าน 47 ตัวชี้วัด เครื่องชี้วัดทั้ง 8 ด้าน ได้แก่ โครงสร้างพื้นฐานและสิ่งแวดล้อม อาชัพและเศรษฐกิจ สุขภาพอนามัยและสาธารณสุข ข้อมูลข่าวสารและการเรียนรู้ การศึกษานอกโรงเรียน วัฒนธรรมและจิตใจ ประชาสังคม ความมั่นคงของชีวิตและสิทธิเสรีภาพ และครอบครัว 2. รูปแบบการศึกษานอกโรงเรียน เพื่อปรับปรุงคุณภาพชีวิตและสังคม ตามแนวคิดการพัฒนาที่ยั่งยืนในเขตอุตสาหกรรมได้นำเสนอ 2 รูปแบบ คือ (1) "การศึกษานอกโรงเรียนเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน" เป็นรูปแบบที่พัฒนาขึ้นสำหรับกลุ่มเป้าหมายต่างๆ ในชุมชน เพื่อให้ได้รับความรู้และทักษะที่จำเป็น ต่อการปรับปรุงคุณภาพชีวิตและสิ่งแวดล้อม และ (2) "โรงเรียนในโรงงาน" เป็นรูปแบบที่พัฒนาขึ้นสำหรับกลุ่มคนงานในโรงงานอุตสหกรรม โดยเน้นการมีส่วนร่วมของเจ้าของโรงงานและคนงาน ในการกำหนดความรู้และทักษะ ที่สอดคล้องกับความต้องการของโรงงาน/สถานประกอบการ