การเปรียบเทียบกำลังแรงยึดแบบเฉือน/ปอกของแบรกเกตโลหะต่อผิวพอร์ซเลน

Abstract

วัตถุประสงค์ของการวิจัยครั้งนี้คือ ศึกษาเปรียบเทียบค่ากำลังแรงยึดแบบเฉือน/ปอกของแบรกเกตโลหะต่อผิวพอร์ซเลน มีการประดิษฐ์เครื่องมือซึ่งกำหนดค่าแรงที่ใช้ในการติดเบรกเกตได้ สามารถใช้ประโยชน์ได้ทั้งในการวิจัยและการทำงานในคลินิก ความรู้ที่ได้เป็นแนวทางสำหรับทันตแพทย์ในการพิจารณาเลือกวิธีที่เหมาะสมในการเตรียมผิวพอร์ซเลนได้อย่างปลอดภัย และมีประสิทธิภาพมากที่สุด กลุ่มตัวอย่างเป็นชิ้นพอร์ซเลน 126 ชิ้น ได้จากการสุ่มแบบเฉพาะเจาะจง แบ่งเป็น 4 กลุ่ม กลุ่มละ 30 ชิ้น นำมาเตรียมผิวด้วยวิธีต่างๆ ได้แก่ การใช้กรดฟอสฟอริกร่วมกับไซเลนไพรเมอร์, การกรอ, การกรอร่วมกับใช้ไซเลนไพรเมอร์, การกรอร่วมกับการใช้กรดฟอสฟอริกและไซเลนไพรเมอร์ ในที่นี้ใช้หัวกรอหินสีเขียว ในการกรอและไซเลนไพรเมอร์ที่ใช้ คือ Ormco Porcelain Bonding Primer จากนั้นใช้วัสดุยึด System 1+ ติดแบรกเกตโลหะบนผิวพอร์ซเลน นำไปวัดค่าแรงยึดแบบเฉือน/ปอกด้วยเครื่องทดสอบทั่วไป แล้วทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยกำลังแรงยึดแบบเฉือน/ปอก โดยใช้สถิติวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทิศทางเดียว (One way ANOVA ที่ p<0.05) และถ้าผลของการวิเคราะห์มีความแตกต่างกัน จะทดสอบความแตกต่างของแต่ละคู่ด้วยสถิติ Scheffe's test สำหรับกลุ่มเปรียบเทียบใช้แบรกเกตโลหะติดบนผิวเคลือบฟันด้านใกล้แก้มของฟันกรามน้อย 30 ซี่ นำไปวัดค่าแรงยึดแบบเฉือน/ปอกด้วยวิธีเดียวกัน พอร์ซเลน 6 ชิ้นที่เหลือ ใช้ชิ้นที่ไม่กรอและชิ้นที่ผ่านการกรอ อย่างละ 1 ชิ้น สำหรับศึกษาสภาพผิวและอีก 4 ชิ้น นำไปเตรียมผิวด้วยวิธีต่างๆ 4 วิธี ติดวัสดุยึดบนพอร์ซเลน เพื่อศึกษารอยต่อระหว่างวัสดุยึดและพอร์ซเลน จากนั้นนำชิ้นงานทั้งหมดไปตรวจดูด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเลคตรอนแบบส่องกราด ผลการวิจัยสรุปว่า มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของค่าเฉลี่ยกำลังแรงยึดแบบเฉือน/ปอกของ แบรกเกตโลหะต่อผิวพอร์ซเลน ซึ่งผ่านการเตรียมผิว 4 วิธี ทั้งนี้การเตรียมผิวพอร์ซเลนโดยการใช้กรดฟอสฟอริกร่วมกับไซเลนไพรเมอร์ ให้ค่ากำลังแรงยึดสูงกว่าวิธีอื่นๆ ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05