ทัศนคติต่อการยอมรับดนตรีไทยของนิสิตมหาวิทยาลัย ปีการศึกษา 2538 : ศึกษากรณี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความคิดเห็นของนิสิตมหาวิทยาลัยต่อการยอมรับดนตรีไทยที่กำลังศึกษาในระดับปริญญาตรี ตั้งแต่ชั้นปีการศึกษาปีที่1 - 6 โดยมีปัจจัยที่เน้นศึกษา คือ ครอบครัว เพื่อน โรงเรียน ชั้นปีการศึกษา เพศ ความสามารถในการขับร้องเพลงไทยและสมาชิกชมรมดนตรีไทย การวิจัยครั้งนี้ใช้ในการสุ่มตัวอย่างแบบแยกกลุ่ม (Stratifield Sampling) จำแนกตามคณะ และใช้ระเบียบวิจัยทางมานุษยวิทยาโดยการสัมภาษณ์แบบไม่เป็นทางการ การวิจัยมีสมมติฐานดังนี้ 1.นิสิตที่มีบิดาชอบเล่นดนตรีไทย มีการยอมรับดนตรีไทยมากกว่านิสิตที่มีบิดาไม่ชอบเล่นดนตรีไทย 2. นิสิตที่มีมารดาชอบเล่นดนตรีไทย มีการยอมรับดนตรีไทยมากกว่านิสิตที่มีมารดาไม่ชอบเล่นดนตรีไทย 3. นิสิตที่มาจากโรงเรียนที่มีการส่งเสริมการเล่นดนตรีไทย มีการยอมรับดนตรีไทยมากกว่านิสิตที่โรงเรียนไม่ได้ส่งเสริมการเล่นดนตรีไทย 4. นิสิตที่มีเพื่อนชอบเล่นดนตรีไทย มีการยอมรับดนตรีไทยมากกว่านิสิตที่เพื่อนไม่ชอบเล่นดนตรีไทย 5. นิสิตที่เรียนอยู่ชั้นปีการศึกษาสูงจะมีการยอมรับดนตรีไทยมากกว่านิสิตที่เรียนอยู่ชั้นปีการศึกษาต่ำกว่า 6. นิสิตที่เป็นเพศหญิง จะมีการยอมรับดนตรีไทยมากกว่านิสิตที่เป็นเพศชาย 7. นิสิตที่มีความสามารถในการขับร้องเพลงไทย จะมีการยอมรับดนตรีไทยมากกว่านิสิตที่ไม่สามารถขับร้องเพลงไทย 8. นิสิตที่เป็นสมาชิกชมรมดนตรีไทย จะมีการยอมรับดนตรีไทยมากกว่านิสิตที่ไม่เป็นสมาชิกชมรมดนตรีไทย ผลการวิจัยพบว่า ทุกข้อเป็นไปตามสมมติฐาน ยกเว้นข้อ 5 และ 6