ข้อจำกัดด้านกฎหมายต่อการประกอบธุรกิจจัดการพลาสติกเหลือใช้

มีนา เหล่าหะเกียรติ

Please use this identifier to cite or link to this item: https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/16713

Full metadata record

DC Field	Value	Language
dc.contributor.advisor	ชยันติ ไกรกาญจน์	-
dc.contributor.author	มีนา เหล่าหะเกียรติ	-
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะนิติศาสตร์	-
dc.date.accessioned	2012-02-05T07:42:14Z	-
dc.date.available	2012-02-05T07:42:14Z	-
dc.date.issued	2552	-
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/16713	-
dc.description	วิทยานิพนธ์ (น.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2552	en
dc.description.abstract	ศึกษากฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการประกอบธุรกิจจัดการพลาสติกเหลือใช้ เพื่อวิเคราะห์ถึงข้อจำกัดที่สร้างอุปสรรคต่อการประกอบการ ตลอดจนค้นหามาตรการทางกฎหมายที่ส่งเสริม การนำพลาสติกเหลือใช้กลับมาใช้ประโยชน์ และนำเสนอแนวคิดทางกฎหมายเพื่อลดข้อจำกัดของ การประกอบการและแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อมให้ดีขึ้น จากการศึกษาพบว่า กฎหมายของไทยยังไม่มีข้อกำหนดให้ผู้ผลิตผลิตภัณฑ์ต้องแสดงข้อมูลรายละเอียดที่จำเป็นต่อกระบวนการคัดแยก ในขณะที่ระเบียบของสภายุโรปว่าด้วยบรรจุภัณฑ์และของเสียบรรจุภัณฑ์ และกฎหมายส่งเสริมการใช้ทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพของประเทศญี่ปุ่น กำหนดให้บรรจุภัณฑ์ต้องมีการระบุสัญลักษณ์แสดงประเภทและชนิด เพื่อให้สะดวกต่อการรวบรวม การคัดแยก และนำกลับมาใช้ประโยชน์ใหม่ ส่วนประเทศสวีเดนได้นำเรื่องระบบมัดจำคืนเงินมาใช้กับขวดพลาสติกและกระป๋องโลหะ เพื่อส่งเสริมกระบวนการรวบรวมและคัดแยกประเภท นอกจากนี้แล้ว กฎหมายของไทยมิได้กำหนดให้ผู้ผลิตผลิตภัณฑ์ต้องออกแบบผลิตภัณฑ์ให้สามารถนำกลับมาใช้ประโยชน์ใหม่ได้ แต่ระเบียบของสภายุโรปว่าด้วยบรรจุภัณฑ์และของเสียบรรจุภัณฑ์ ระเบียบของสภายุโรปว่าด้วยซากเครื่องใช้ไฟฟ้าและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ได้กำหนดให้ผู้ผลิตต้องออกแบบผลิตภัณฑ์ให้สามารถนำกลับมาใช้ประโยชน์ใหม่ได้ และยังได้กำหนดให้ผู้ผลิตต้องนำวัสดุที่ได้จากซากผลิตภัณฑ์กลับมาใช้ประโยชน์ใหม่ด้วย ซึ่งจะเป็นการส่งเสริมการคัดแยกและนำวัสดุกลับมาใช้ประโยชน์ใหม่ด้วย จากการวิจัยนี้ขอเสนอแนะการแก้ไขปัญหาทางกฎหมายในระยะสั้นคือ แก้กฎกระทรวงตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. 2535 โดยให้ลดหรือยกเว้นอัตราค่าธรรมเนียมการให้บริการเก็บขน และกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยหากเป็นพลาสติกเหลือใช้ กำหนดวิธีการคัดแยกประเภทพลาสติกเหลือใช้ไม่ให้ปนกัน โดยออกเป็นข้อบัญญัติท้องถิ่นตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. 2535 มาตรา 20 (3) และกำหนดให้ผู้ผลิตผลิตภัณฑ์ทุกรายต้องให้ข้อมูลรายละเอียดที่จำเป็น ต่อกระบวนการคัดแยกพลาสติกเหลือใช้ โดยตราเป็นพระราชกฤษฎีกำหนดมาตรฐานผลิตภัณฑ์ ตามพระราชบัญญัติมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม พ.ศ. 2511 มาตรา 17 สำหรับระยะยาวควรมีกฎหมายส่งเสริมการใช้ผลิตภัณฑ์ที่เป็นพลาสติก โดยมีบทบัญญัติให้ผลิตภัณฑ์ที่เป็นพลาสติกนั้น สามารถนำกลับมาใช้ประโยชน์ได้อีก ให้มีกฎหมายเกี่ยวกับการคืนเงินมัดจำสำหรับผู้บริโภคเมื่อนำพลาสติกเหลือใช้มาคืน เพื่อเป็นการส่งเสริมการเก็บรวบรวมพลาสติกเหลือใช้ และให้มีกฎหมายลดหรือยกเว้นภาษีมูลค่าเพิ่มให้กับธุรกิจจัดการพลาสติกเหลือใช้ เพื่อเป็นการรักษาสิ่งแวดล้อมและสังคมโดยส่วนรวม	en
dc.description.abstractalternative	To study of the regulations related to plastic waste management businesses for finding the limitations of businesses, searching law measurement to promote the use of plastic waste and presenting ideas to improve law for reducing the limitations of businesses and solving environmental problems. The study shows that Thailand, there are no regulations related in giving essential information for sorting processes and designing recycling products. While, Directive on Packaging and Packaging Waste in EU, and The Law for Promotion of Effective Utilization of Resources in Japan stipulate that all packaging producers must show symbols of raw materials in order to collect, sort and recycle easily. In Sweden, there are deposite-refund concept in plastic bottles and metal cans to support collecting and sorting processes. Directive on Waste Electrical and Electronic Equipment and Directive on Packaging and Packaging Waste stipulate the producer’s responsibility to design recyclability products and to utilize recycling raw material in products in order to promote sorting and recycling processes. In short-term, this study suggests guidelines to amend Public Health Act, B.E. 2535 by reducing or exempting service charges for plastic waste collection, and to order regulations of local governments according to the Article 20 (3) in Public Health Act, B.E. 2535 to specify methods of sorting plastic waste, and to enact Royal Decrees according to the Article 17 of Industrial Product Standards Act, B.E.2511 of which stipulate product standards in respect that all producers must give essential information in sorting processes. In long-term, it enacts Promotion of Effective Utilization of Plastics Law of which stipulating that all plastic products can recycle, and enacts Deposite-Refund Law of which refunding for plastic waste return in order to promote plastic waste collecting, and enacts Law to reduce or immune Value Added Tax (VAT) for plastic waste management businesses for conservation of environments and communities.	en
dc.format.extent	2382101 bytes	-
dc.format.mimetype	application/pdf	-
dc.language.iso	th	es
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.relation.uri	http://doi.org/10.14457/CU.the.2009.1515	-
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.subject	ขยะพลาสติก -- กฎหมายและระเบียบข้อบังคับ	en
dc.subject	ขยะพลาสติก -- การนำกลับมาใช้ใหม่	en
dc.subject	ขยะพลาสติก -- แง่สิ่งแวดล้อม	en
dc.title	ข้อจำกัดด้านกฎหมายต่อการประกอบธุรกิจจัดการพลาสติกเหลือใช้	en
dc.title.alternative	Legal limitations in plastic waste management businesses	en
dc.type	Thesis	es
dc.degree.name	นิติศาสตรมหาบัณฑิต	es
dc.degree.level	ปริญญาโท	es
dc.degree.discipline	นิติศาสตร์	es
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.email.advisor	Chayanti.G@chula.ac.th	-
dc.identifier.DOI	10.14457/CU.the.2009.1515	-
Appears in Collections:	Law - Theses

Files in This Item:

File	Description	Size	Format
meena_la.pdf		2.33 MB	Adobe PDF	View/Open

Show simple item record